Pembe Saten Stiletto!

[Jeon Hyo Min]

Geçen hafta, mağazalar ve restoranlarla dolu sokağın köşesini geçtiğimde, beni zınk diye durduran bir şeyle karşılaşmıştım. Pembe, saten ve burnu açık: Şimdiye kadar gördüğüm en şık ayakkabı ve vitrinde oturmuş, benim onu almamı bekliyor gibiydi.

Ve yine aynı yerdeyim. Ayakkabı mı?

Tabi ki onu aldım.

Hemen öyle düşünmeyin! Alışverişkolik değilim.. Bu sadece, sahiplenme duygusu.. Sanırım bu bir nişanlanmaya benziyor ve ayakkabılar benim zayıf noktam.

Kıyafetler kalçanızı büyük, göğüslerinizi küçük ve belinizi kalın gösterebilir; ama iyi bir çift ayakkabı her zaman harika görünür. Ve az önce, çikolata yemiş olmanız bir şeyi değiştirmez..

Elimde tuttuğum topuğu kağıda sarıp çantama sokuşturdum ve aklıma 'takılmasının imkanı yok' diyen pis bıyıklı adam geldi. Her neyse, işte bu yüzden, aynısından bir çift daha almalıyım!

Cep telefonumun saatine baktım ve topallayarak mağazaya adımımı attım.

İçerisi tam bir curcunaydı. Kalabalık bir grup kadın, ayakkabı numaralarını bulmak için yerlede geziniyor ve birbirlerini itip ayakkabıları kapışıyorlardı. Ayak altında bir sürü çıkartılıp atılmış ten rengi çorap, boş kutular ve kağıtlar vardı.

Kendimi ayakkabı yığınının ortasına atıp, topuğu kırılmış ayakkabımın aynısından aramaya koyuldum.

İste orada, Pembe saten stiletto!

'5 Numara (38)' yazılı rafa ulaştığımda hayallerim yıkıldı ve içim yanmaya başladı. Yani, iki saniye farkla ayakkabıları kaptırdım, öyle mi?

Belki de sadece bakıyordur, ha?

Tereddüt ederek, elindeki 'Pembe saten stiletto'yı hayranlıkla inceleyen kızın yanına yaklaştım ve üzgün bir ifadeyle gülümsedim.

"Harika görünüyorlar, değil mi?"

[Kim Mi Young]

O ayakkabıları almak zorunda hissediyordu Mi Young kendini. Ayakkabı hastalığı vardı. Bütün parasını ayakkabılara yatırırdı.

Erkek kardeşi bu kadar çok ayakkabı ile kocaman bir mağaza açabileceğini düşünüyor.

'Pembe saten stiletto'yu gördüğü mağazadaydı. Ortalığa saçılmış ince çoraplar görüntü kirliliğinden başka bir şey değildi. Çorapların yaydığı koku, boş kutular ve ayakkabıları kapışan kadınları düşünmüyordu bile.

Hiç ayakkabısı olmadığı için bu pembe saten stiletto'yu almalıydı.

Mutlulukla raflara yaklaştı, bir kaç saniye göz gezdirdi. Stilettosunu, yeni mutluluğunu bulmuştu.

'5 Numara (38)' yazan rafta ayakkabıları bakımlı elleri ile kavradı, yumuşak dokusu üzerinde parmaklarını gezdirdi.

Ve tatlı bir ses duydu. "Harika görünüyorlar, değil mi?"

[Jeon Hyo Min]

"Ah, evet... muhteşem," diyerek Hyo Min'e katıldı, Mi Young.

"Yardımcı olabilir miyim, bayanlar?"

Bir tezgâhtar aniden iki kızın yanında bitti. Tasarımcı mağazalarında görülebilecek, müşteriyi baştan aşağı süzen ve insanda sırf bir şey alabileceklerini kanıtlamak için satın alma dürtüsü uyandıran, kibirli tiplerden birisi. Ve Hyo Min, bu satış taktiğini iyi biliyordu!

"İki ayağınızda da deneyebilmeniz için diğer tekini getirmemi ister misiniz?"

Hyo Min, kendisine bakan tezgâhtara, "Korkarım benim numaram kalmamış." diyerek karşılık verdi.

"Numaranız nedir?"

Prim alan çoğu tezgâhtar gibi bu kız da kolay pes etmeyecek gibiydi.

Bu sırada, Mi Young yanındaki kızı incelerken, elindeki ayakkabının aynısına sahip olduğunu fark etti. Ve topuğunun kırık olduğunu da..

"Beş." dedi Hyo Min tezgâhtara.

Kadının bu numarayı duymasıyla suratı buruştu ve prim hırsıyla dönmüş gözlerinin ışığı söndü. "Ah tatlım, o en popüler numaramız."

"Önemli değil," dedi Hyo Min omuz silkerek. "Bu her zaman oluyor."

Mağazadan çıkmak için arkasını döndü Hyo Min. Ve kapıya uzanırken vitrindeki indirim yazısına bakmamaya çalıştı. Ama hemen arkasından gelen hoş bir sesle olduğu yerde kaldı.

"Bir dakika!"

[Kim Mi Young]

Duyduğu tatlı ses "Ah, evet... muhteşem," dedi umutsuz bir ton ile.

Ardından ağzında sakız çiğneyip çenesini çıkarmışçasına zorla ve cırtlak bir ton ile konuşan görevli kızı gördüler. Hyo Min ve ayakkabı arasındaki derin bakışmayı bozdu.


"Yardımcı olabilir miyim, bayanlar?"

"İki ayağınızda da deneyebilmeniz için diğer tekini getirmemi ister misiniz?" dedi görevli onları süzerken.

Hyo Min umutsuzca cevap verdi. "Korkarım benim numaram kalmamış." Gözlerini baygınlaştırıp ayakkabılara tekrar baktı.

"Numaranız nedir?"

Tezgahtar sınırlarını zorlarcasına sorular soruyordu. Bir kadın için Pembe Saten Stiletto'sunun topuğu kırılması ve son kalan bir çift ayakkabıyı başka bir kadının kendinden önce alması kadar kötü ne olabilirdi?

Mi Young elindeki ayakkabılara aşık gibi bakan kadını inceledi. Elindeki ayakkabılardan ayağında vardı. Birinin topuğu kırılmıştı, elinde tutuyordu.

"Beş." dedi Hyo Min basitçe ve işe yaramayacağını bile bile.

Tezgahtarın gözleri büyüdü, ışıltı ile doldu.

"Ah tatlım, o en popüler numaramız."
dedi kollarını göğsünde birleşip hafifçe sallanarak.

"Önemli değil," dedi Hyo Min omuzlarını oynatarak. "Bu her zaman oluyor." Kaşlarından birini kaldırmıştı.

Hyo Min arkasını döndü. Kapıya doğru giderken topallıyordu. Mi Young onun bu haline üzülmüştü. İndirim Yazısı'nın yanından geçerken genç kadının kafasını eğdiğini görebildi. Duyduğu ses ile bir an duraksadı.

"Bir dakika!"

Arkasını döndüğünde az önceki kadın yanında bitivermişti. Bakımlı elleri ile tuttuğu Pembe Saten Stiletto'ları Hyo Min'e uzattı.

"Bunlar senin olsun. Görüyorum ki benden daha çok ihtiyacın var." dedi yüzündeki kocaman gülümseme ile.

Hyo Min hem şaşırmış hemde sevinmişti. Çok sevdiği Stiletto'larına kavuşmak için sadece bir teşekkür etmesi yeterli idi. Önce kararsız kaldı, bir süre Mi Young'a ve ayakkabılara baktı. Utanarak başını önüne eğdi.

"Ahh, teşekkür ederim ancak olmaz. O ayakkabıları benden önce siz aldınız." dedi kısık bir ses ile.