Sıcak bir gece...

[Jung Chang Ho]

Karakterler;

+++


Chang Ho, evden çıkarken saçlarını yapmıştı ilk kez. Neden bilmiyordu ama bugün süslenmek istedi. Aslında nedensiz değildi bu kadar süslenmesi; ama kabul etmiyordu nedenini.

"Kendim için süslenemez miyim?" dedi, kendi kendine. Birinin cevap vermesini bkeler gibi sustu sonra. Ama kimsenin cevap vermeyeceğini anlayınca, "Kime konuşuyorsun Chang Ho?" dedi bu kez, delirdiğini düşünüyordu.

Daha sonra, kafasını iki yana sallayarak yola devam etti. Bir şey unutmuştu sanki; ama ne? Bir an durup düşündü... "Ah! Jae Chun?" kafasını geri çevirip arkadaşına baktı.

Bugün bara bereaber gidecekelerdi, çünkü Jae Chun'un iki gündür konuştuğu bir kız gelecekti. Jae Chun aynanın karşısından ayrılamadığı için geride kalmıştı.

Chang Ho, geriye bakarak on adım gerisinde olan ve ona doğru gelen arkadaşına bağırdı. "Hey, acele et, hyung! Yoksa geç kalacaksın!"

Sadece Jae Chun mu geç kalcaktı? Hayır. Chang Ho'nun da gelmesini ümit ettiği biri vardı...

[Kim Jae Chun]

Jae Chun, bugün her zamankinden daha çok önem vermişti dış görünüşüne. Nedenini çok çok iyi biliyordu, Chang Ho'nunkiyle aynıydı. Fakat, neden ikisi de benliğine kabul ettiremiyordu?

Jae Chun, ilerden Chang Ho'nun kendi kendine konuştuğunu gördü. "Deliriyor mu bu çocuk?" diye mırıldandı sonra.

Bir an ileride duraksadığını gördü genç adamın. Nihayet, kendini unuttuğunu hatırlamış olmalıydı. Bugün ikisi birlikte bir bara gidiyorlardı, çünkü Jae Chun'un iki gündür yazıştığı bir kız vardı ve birde Chang Ho'nun. Jae Chun zaten bu yüzden aynanın karşısından bir türlü ayrılmamıştı.

"Hey, acele et, hyung! Yoksa geç kalacaksın!" diye bağıran gence, "Biz ne kadar erken gidersek gidelim, hep kadınlar geç kalırlar." diye cevap verdi. Haksız mıydı? Haklıydı. Fakat, Chang Ho'nun neden bu kadar acele ettiğinin sebebi geç düşmüştü kafasına.

[Jung Chang Ho]

Chang Ho acele ediyordu; çünkü geç kalmaktan korkuyordu. Kadınların her zaman beklettiğini o da çok iyi biliyordu. Ama yinede ondan önce gidip onu beklemek istiyordu.

Bu kızı hiç görmemişti, neden böyle hissediyordu? Buna asla cevp veremezdi; çünkü daha önce hissettiği bir şey değildi. Ama içindeki ses "Her şey harika olacak! Bugün süper geçecek!" diyordu.

Jae Chun, "Biz ne kadar erken gidersek gidelim, hep kadınlar geç kalırlar." dedikten sonra giderek yaklaşmıştı.

Chang Ho, kafasını yola çevirip "Bizimde hep beklememiz gerekir; ama değil mi?" dedi ve devam etti. "Hadi, gidip bekleyelim!"

[Kim Jae Chun]

Jae Chun, Chang Ho normalde böyle şeyler söylemediği için şaşırmıştı birazcık. Hangi erkek söylerdi, "Bizim kadınları beklememiz gerek." diye?

Jae Chun, Chang Ho öyle söyledikten sonra çok farklı hissetmişti. İkisi de, hiç görmedikleri kızlarla buluşacaklardı. Jae Chun ve Chang Ho'nun hissettikleri birbirinden farklıydı ama. Jae Chun endişeliydi. "Ya şişmansa? Ya çirkin bir kızsa? Ya suratına bakılamayacak kadar iğrençse?" diye içinden geçirmeden edemiyordu.

Bunların hepsini öğrenmek için, şimdi tam önlerinde duran büyük 'Gece Kulübü' yazan kapıdan girmelilerdi. "Hadi gidelim!" diye gururlu bir sesle konuştu ve içeri girdi, Chang Ho'yla birlikte.

[Jung Chang Ho]

"Hadi gidelim!" diyen arkadaşının dediği gibi yaptı ve beraber içeriye girdiler. Chang Ho, bardan içeriye girdiği zaman, tanıdık bir ortamla karşılaşmıştı. Burası onun çalıştığı bardı; ama bu gece izinliydi.

Jae Chun'a dönüp, ilerideki masalardan birini gösterdi, "Sen şuraya otur, hyung. Ben hemen geliyorum." dedi Chang Ho, Jae Chun'un onaylayan bakışlarının ardından bar kısmına doğru yürüdü.

Bardaki, uzun boylu esmer çocuk Chang Ho'yu görür görmez elini sıktı. "Bugün izinli olduğunu sanıyordum." dedi esmer çocuk, saçlarını arkadan toplamıştı.

Chang Ho gülümseyerek "Bugün özel misafirlerim var. Bize özel muammele yapmalısın." dedi.

Esmer çocukta aynı samimi bir o kadarda sinsi gülümsemesi ile "Elbette, sen merak etme." dedi. Sanırım yanlış anlamıştı.

Daha sonra Chang Ho, Jae Chun'un yanına döndü. Jae Chun'da bu uzun saçlı, esmer çocuğu tanıyordu. Daha önce buraya bir çok defa gelmişti.

Jae Chun'un 'Ne dedin?' bakışlarına karşılık bir şey demesine izin vermeden konuştu. "Bu gece özel misafirlerimiz olduğunu söyledim."

[Kim Jae Chun]

Jae Chun, arkadaşının peşinden girerken, ışıklarla renklendirilmiş alanda göz gezdirdi. Aslında birkaç kez gelmişti buraya; Chang Ho'yu görmek için. O yüzden yabancı değildi.

Chang Ho, "Sen şuraya otur, hyung. Ben hemen geliyorum." dediğinde, onun söylediklerini yaptı ve gösterilen yere oturdu, Jae Chun. Chang Ho'nun, ilerideki esmer adamla el sıkıştığını görmüştü.

Kim olduğunu biliyordu, Chang Ho onu buraya çok kez getirip, onunla konuşmuştu. Daha sonra, Chang Ho'nun geri yanına geldiğini görünce, yanındaki sandalyeyi onun oturması için çekti. Esmer adamla ne konuştuğunu bilmek istiyordu, daha sormadan Chang Ho anlamış gibiydi.

"Bu gece özel misafirlerimiz olduğunu söyledim."

"Özel misafirler mi? Bu çocuk gerçekten ne konuşacağını bilmiyor!" diye içinden geçiriyordu Jae Chun. Sonra bozuntuya vermemek için, masanın üzerindeki atıştırmalık çerezlerden bir tane aldı.

"Özel misafirler ha? Anladım." diye sinsice güldü. Chang Ho'yla oynamak hoşuna gidiyordu.

[Jung Chang Ho]

Chang Ho Jae Chun'un çektiği sandalyeye oturuken, onun bakışlarının altındakini anlamaya çalışıyordu. Jae Chun ne düşünüyordu ki? Jae Chun masanın üzerindeki atıştırmalık çerezlerden alırken "Özel misafirler ha? Anladım." diyerek, sinsice güldü.

Chang Ho arkadaşına anlamayan gözlerle bakarak, "Ne? Neden öyle bakıyorsun?" dedi ve o da çerez tabağına elini uzattı ve devam etti. "Bence o kızlar, kesinlikle özeller!" dedi, kendinden emin bir sesle.

Daha sonra Jae Chun'u sinir etmek için "Hem o kız özel olmasa, neden ayna karşısında bu kadar dikildin merak ediyorum?" dedi. Jae Chun'a kurnaz bakışlar atarak onu köşeye sıkıştırdığını sanıyordu.

Ama kendisi de bir kız için neden bu kadar heyecanlandığını hiç bilmiyordu... Jae Chun'un cevap vermesini beklerken bakışlarını kapıya çevirdi. 'Nerede kaldı?' diye, geçirdi içinden. Hala kimse gelmemişti. Kızlar gerçekten bu kadar bekletmek zorunda mıydı?

[Choi Ivy]

Ivy, evden çıkmadan önce sadece saçını düzeltmiş ve biraz allık sürmüştü. Ayna karşısında değerlendireceği vakti, eğlenmek için değerlendirmek istiyordu. Yada...

Peki ya, Soo Hyon neden kendisine ters hareket etmişti? Onu tam 47 dakika 21 saniyedir apartmanının aşağısında bekliyordu. Üstelik kararlaştırdıkları vaktin 1 saat sonrasından gelmişti çünkü uyuyakalmıştı.

Telefonunuyla Soo Hyon'u aradı, gri arabasına yaslanırken. Araba kullanmayı ona babası öğretmişti. Ona gerçekten çok borçluydu Ivy. Arkadaşının numarasını tuşladı ve kulağına götürdü, saymamıştı ama tahminen 4. çalışınca açılmıştı.

Hemen acalece konuşmaya başladı. "Park Soo Hyon! 30 saniye içinde burada olmazsan, ben gidiyorum!"

[Park Soo Hyon]

Soo Hyon bugün, günlerdir sanal alemde görüştüğü çocuk ile buluşacaktı. Tabii ki tek başına gitmiyordu. Kaza sonucu tanıştığı ve sevimli, cana yakın bulduğu arkadaşı, Ivy ile gidecekti.

Ivy itiraf etmese de o da gitmeyi çok istiyordu. Çünkü o çocuğu görmek istiyor ve eğlenmek istiyordu, tıpkı Soo Hyon gibi.

Neticede ikiside hiç tanımadığı iki gençle tanışacaktı. Bu biraz eski modaydı belki; ama onlar heyecanlıydı. Ya da sadece Soo Hyon. Ivy belli etmesede Soo Hyon onun heyecanlı olduğunu biliyordu.

Soo Hyon bugün okuldaki tek dersine gidip eve geldiğinden beri akşam için hazırlık yapıyordu. Belki biraz abartmıştı. Belki mi? Fazla abartmıştı; ama ilk izlenimin kesinlikle çok önemli olduğunu düşünüyordu.

Yatağının üzerinde deneyip deneyip attığı elbiseleri geride bırakarak son kez aynaya baktı. Üzerine beyaz, dar, straplez bir body, onun üzerine de ince ışıltılı, mavi renkli kısa bir hırka, altına beyaz, dar bir kot giymişti. Artık hazırdı. Bu kadar saat hazırlanmıştı; ama her zaman olduğu gibi, sıradan bir Soo Hyon görüyordu aynada.

"En iyisi bu Soo Hyon. Fazla abartmaya gerek yok." dedi kendine, aynanın karşısında duruyordu hala daha sonra giysi dolabından çıkardığı bir kaç tane topuklu ayakkabısından gece mavisi rengindekini aldı.

Ayakkabısını giyerken telefonu çaldı; hemen sesin geldiği yöne doğru yöneldi, telefonu elbiselerin altından bulup çıkarması 10 saniyesini almıştı. Daha alo diyemeden karşıdan gelen sesle irkildi.

"Park Soo Hyon! 30 saniye içinde burada olmazsan, ben gidiyorum!" dedi, telefonun öbür tarafından arkadaşı. Onu gerçekten çok bekletmişti. Ama acele işleri hiç sevmiyordu Soo Hyon, bu yüzden hep ağır harakat ederdi. Acele etttiği zaman mutlaka bir şeyi unutur ya da eksik yapardı.

Bütün sevimliliğini kullanarak konuştu. "Hemen geliyorum, canım arkadaşım. Sakın bensiz gitme." Ivy'nin sakinleşmesi için içinden dua ediyordu.

Telefonu kapatır kapatmaz, ayakkabılarını giydi, telefonunu ve çantasınıda alıp hemen araba parkına indi. Ivy gri, mükemmel görünen arabasının içinde onu bekliyordu. Ön koltukta yanına oturduğu zaman Ivy'nin bakışlarından korkmuştu. Neden böyle bakıyordu? Fazla abartığını mı düşünüyordu? Ya da beklettiği için mi böyle bakıyordu?

"Hey, üzgünüm tamam mı? Geç kalmak istemezdim; ama acele etmeyi sevmiyorum. Hem acele işe şeytan karışır, bilmiyor musun?" dedi, masum görünmeye çalışarak, ortamı yumuşatmaya çalışıyordu.

[Choi Ivy]

"Hemen geliyorum, canım arkadaşım. Sakın bensiz gitme." demişti Soo Hyon, Ivy'e. Ama her şey için çok geçti, eğer 30 saniye içinde gelmezse gerçekten giderdi.

Yani, Soo Hyon'un sesini sevimli çıkarma çabaları boşa gitmişti. Telefon kapanır kapanmaz, Ivy lastiklere bir tekme indirdi. Sonra bunun babasının hediyesi olduğunu hatırladı ve lastiklere doğru eğilip konuştu.

"Sana vurmaz istemezdim, gerçekten!" Ellerini birleştirdi ve özür diler gibi yalvardı. "Lütfen, beni affet! Sana bir elma alacağım." Etraftan gelen, 'Ne yapıyor bu manyak?' bakışlarına son vermek için kalktı ve sürücü koltuğuna oturdu.

Sonunda Soo Hyon gelebilmişti. Gerçekten çok beklemişti ve bir lastikten özür dilemişti, nasıl kötü kötü bakmasın ki? Neden Soo Hyon bunu anlamıyor ve, "Hey, üzgünüm tamam mı? Geç kalmak istemezdim; ama acele etmeyi sevmiyorum. Hem acele işe şeytan karışır, bilmiyor musun?" diyordu?

Ivy sakince yanıtlamaya çalıştı. "Tamam, hadi gidelim." Ama, Soo Hyon'un bakışlarından, bunu başaramadığını anladı. Hızlıca gaza yüklendi ve zaten geç kaldıkları yere daha da geç kalmak istemedi.

Büyük, 'Gece Kulübü' yazan yere ikisi birlikte girdiler. Ivy çevredeki insanlara bakıp, 'Neden bende böyle giyinmedim ki?' diye geçiriyordu içinden. Sonra en rahat bu şekilde olduğunu hatırladı ve bunu boş verdi.

Rengarenk ışıklarla aydınlatılmış yerde, Chang Ho ve Jae Chun'u nasıl bulacaklarını hiç bilmiyorlardı ama müziğin ve mekanın etkisine o kadar çabuk kanmışlardı ki, bunu düşünmemişlerdi.

Ivy, Soo Hyon'u dürttü. 10 dakika önceki sinirli halinden eser yoktu. "Burası gerçekten harika! Çok eğleneceğiz."

[Park Soo Hyon]

Ivy sakin görünmeye çalışarak "Tamam, hadi gidelim." demişti; ama, Soo Hyonhala kızgın olduğunu biliyordu. Ivy hızlaca gaza yüklendiği zaman hala kızgın olduğuna emin oldu. Bu yüzden hiç konuşmamayı tercih etti.

'Gece Kulübü' yazan ve gerçekten büyük görünen yere ikisi birlikte girdiler.

İçerisi rengarenk ışıklarla aydınlatılmıştı; ama bir sorun vardı, Chang Ho ve Jae Chun'u nasıl bulacaklarını kesinlikle bilmiyorlardı. Yinede Ivy müziğin ve mekanın etkisine etkisine o kada kaptırmıştı ki kendini, Soo Hyon'u dürterek "Burası gerçekten harika! Çok eğleneceğiz." dedi. Arkadaşı artık kesinlikle sinirli görünmüyordu.

Soo Hyon etrafı incelerken, arkadaşı dürttüğü için hemen ona bakarak cevap verdi. "Kesinlikle! Hadi eğlenelim!" diye, bağırdı. Ama bir şey eksikti sanki, bir şey unutmuş gibiydi.

Ivy koluna girmiş onu piste çekerken, "Hey, buraya neden geldiğimizi unuttun sanırım? Daha sonra eğlenmeye devam ederiz, şimdi bulmamız gerekenler var." dedi, arkadaşına göz kırparak, etrafa baktı tekrar.

Ivy'de onu onaylayan bakışlarla etrafa bakındı. Daha sonra ilerideki arka masalardan birinde oturan iki gencin, onlara doğru yürüyor olduklarını gördüler.

Soo Hyon Ivy'yi dürterek "Sanırım bunlar?" dedi, Ivy'de aynı yöne bakarken. Arkadaşını onaylar gibi bakıyordu.

[Kim Jae Chun]

"Hem o kız özel olmasa, neden ayna karşısında bu kadar dikildin merak ediyorum?" diye sormuştu Chang Ho. Jae Chun'u sinir etmek içindi, buna emindi. Bakışlarını bir kunduz gibi yapıyordu, Chang Ho. Neyi amaçladığını Jae Chun daha anlayamamıştı.

Daha fazla uzatmak istemedi ve susup önündeki çerez tabağıyla ilgilendi. Birkaç dakika sonra etrafına bakmaya başladı çünkü kızlar gerçekten geç kalmıştı. Kulübe giren 2 kızı gördü sonra gözleri.

Chang Ho'yu dürttü. "Sanırım bunlar. Beyaz pantolonlu olan taş!" dedi. Chang Ho'nun 'Sapık mısın lan sen?' gibi bakışlarını görmeyip iki kıza doğru yürüdü.

Chang Ho arkadan geliyordu. Soo Hyon ve Ivy'nin yanına geldiğinde, sevimlice gülümsedi. "Merhaba kızlar."

[Park Soo Hyon]

Soo Hyon arkadaşının kolunu biraz daha sıkarak sessizce kulağına doğru yaklaştı ve "Soldaki kesinlikle çok yakışıklı! Bu Jae Chun olmalı." dedi. Evet, soldaki Jae Chun'du ama kızların buna emin olması için, yanlarına gelmelerini beklemleri gerekti.

Soo Hyon Jae Chun'un arkadaşını dürtüp bir şeyler söylediğini fark etti, yanlarına gelirken. Az çok tahmin edebiliyordu aslında kesinlikle kendileri hakkında bir şey söylemişti.

Jae Chun olduğunu tahmin ettiği, aslında emin olduğu yakışıklı ve sevimli genç yanlarına geldiği zaman gülümseyerek "Merhaba kızlar." dedi. Arkadaşı arkasından geliyordu.

Soo Hyon bir an ne demesi gerektiğini bilemedi. Ivy'nin çaktırmadan dürtüklemesi ile aniden konuştu. "Selam. Sen? Jae Chun olmalısın, öyle değil mi?" diyerek, dudağını ısırdı, utandığını belli etmemek için elinden geleni yapıyordu; ama boşunaydı, rezil olmuştu. "Aptal! Kendini rezil etmekte üzerine yok!" diye söylendi içinden, karşısındaki gençten hala bir tepki bekliyordu. Ama neden öyle bakıyordu ki? Deli olduğunu mu düşünüyordu? Yoksa onu güzel mi bulmuştu? Ya da çirkin?

"Neden insanların yüz ifadelerinden, ne demek istediklerini anlamıyorum?" diye geçirdi içinden. Şimdi karşısındaki gencin ne demek istediğini anlamak için neler vermezdi?

[Kim Jae Chun]

Karşıdaki kızın ne diyeceğini bilemeden konuştuğunu biliyordu. "Selam. Sen? Jae Chun olmalısın, öyle değil mi?" demişti aniden çünkü.

Dudağını ısırıyordu ama, bunu neden yaptığını bilmiyordu. Aklındaki 'taş hatun' imajı, 'sevimli küçük kız' olarak bozulmuştu Jae Chun'un. Böyle daha iyiydi! Soo Hyon utanıyor muydu yoksa kendisini beğenmemiş miydi, anlayamıyordu.

Bu yüzden surat ifadesi hep sabit kalmıştı. Onun cevap veren gözlerine bakmaya devam etti. Neden bu kadar büyük ve sevgi dolulardı? Gözleri dudaklarına kaymamalıydı!

"Evet, adım Jae Chun." dedi, artık cevap isteyen gözlere. Sonra yere baktı, aptalca gülümseyişini kimsenin görmesini istemiyordu.

[Park Soo Hyon]

Soo Hyon karşısında duran sabit bakışlı yakışıklı adama bakıyordu. "Neden gözlerime bakıyor? Kalemim mi akmış?" diye düşünüyordu, bir yandanda. Daha sonra bu yakışıklı adamın ağzından çıkan kelimelerle onun, Jae Chun olduğuna ikna olmuştu.

"Evet, adım Jae Chun."

"Tam tahmin ettiğim gibi!" diyerek, içinden haykırıyordu Soo Hyon. Zafer kazanmış gibiydi. Jae Chun'un yere bakıyor olmasına anlam veremesede "Gülümsüyor mu?" diye geçirdi içinden, yakışıklı adamın dudaklarının yukarıya doğru kıvrıldığını görmüştü sanki.

Daha sonra Jae Chun başını kaldırıp Soo Hyon'a bakınca, bir şey demesi gerektiğini fark etti.

"Memnun oldum Jae Chun. Ben Soo Hyon. Bu da arkadaşım Ivy." dedi Soo Hyon, yüzünün bütün güzelliğini ortaya çıkaran bir gülümseme ile elini uzattı. Gerçekten memnun olduğunu göstermeye çalışıyordu.

Jae Chun'da memnun bakışlarla, Soo Hyon'un elini tutmak için elini uzatmıştı ki Chang Ho araya girdi.

[Jung Chang Ho]

Chang Ho arkadaşının yanıt vermesini beklerken gelip gideni gözetliyordu; ama Jae Chun'un kaçamak bakışlarla çerezlere uzandığını fark etmişti. Daha sonra Jae Chun'unda etrafı incelemeye başaladığı fark etti ve "Gerçekten geç kaldılar." diye geçirdi içinden, kapıdan giren iki kıza bakarken Jae Chun'un dürtmesi ile bakışlarını ona çevirmişti.

"Sanırım bunlar. Beyaz pantolonlu olan taş!" dedi Jae Chun, ikiside kapıdaki gerçektende güzel olan iki kıza bakıyorken. Chang Ho kızların etkisinden kurtulup kendine geldiği zaman "Sapık mısın lan sen?" bakışları attı Jae Chun'a; ama arkadaşı çoktan kızların yanına doğru yönelmiş, bakışlarını fark etmemişti.

Daha sonra Chang Ho'da arkasından yürüdü. Jae Chun "Merhaba kızlar." derken, Chang Ho onun sevimli ifadesine tav oldu. "Bir kız olsaydım bu gülüşe hemen onu öperdim. Tamam, sadece abartıyorum." diye geçirdi içinden. Daha sonra hızla yüzünü buruşturup, kafasını gerçekten öpmek isteyeceği kıza çevirdi. "Sanırım onu öpmeyi tercih ederim." diye geçirdi bu kez içinden.

Bu sapıkça düşüncelerini "Selam. Sen? Jae Chun olmalısın, öyle değil mi?" diyerek dudağını ısıran ve utandığı belli olan, diğer kız bölmüştü.

Bu iki kızda gerçekten saf güzellikteydi. Ivy olduğunu tahmin ettiği kız daha doğal görünüyordu. Saçlarını o kadar özensiz taramıştı ki, Chang Ho onun buraya isteksiz geldiğini düüşünüyordu.

"Evet, adım Jae Chun." diyerek, bu kez Jae Chun Chang Ho'nun düşüncelerini bölmüştü. "Ne yapıyor bu adam? Neden suç işlemiş, ufak bir çocuk gibi boynunu büküyor ki?" diye düşünürken, ikisininde yüz ifadesine bakıyordu.


"Memnun oldum Jae Chun. Ben Soo Hyon. Bu da arkadaşım Ivy." dedi Soo Hyon, kendisinin Soo Hyon olduğunu söyledikten sonra, yanındaki arkadaşınıda gösterek Ivy olduğunu söylemişti ve Chang Ho bütün dikkatini Ivy'e vermişti. Oldukça sıradan olan bu kız Chang Ho'nun ilgisini nasıl bu kadar çekebiliyordu ki?

"Bu ikisinin liseli aşıklar gibi davranmasına katlanamayacağım artık!" diye geçirirken içinden, Soo Hyon'un Jae Chun'a uzanmış elini bir anda tuttu Chang Ho, aynı anda Ivy'e bakmaya devam ediyordu.

"Bende Chang Ho. Çok memnun oldum."

[Choi Ivy]

Ivy, arkadaşını konuşması için çaktırmadan dürtükledi. Soo Hyon neden liseli aşıklar gibi davranıyordu? Bu gerçekten çocuk gibi gösteriyordu onu. Her ne kadar, ikisiyle ilgileniyormuş gibi görünse de, gözü hep arkadan gelen gençte idi.

Neden kendisine yiyecekmiş gibi bakıyordu yada tiksiniyormuş gibi? Nasıl baktığını Ivy anlayamamıştı çünkü çok değişik surat ifadeleri kullanıyordu. Onu tanımak, ilginç olacaktı artık emindi.

Birden gelip, Soo Hyon'un elini sıkmıştı ve kendisine bakıyordu. "Bende Chang Ho. Çok memnun oldum." demişti sonra, hâla Ivy'e bakarken.

Kendisine mi, yoksa Soo Hyon'a mı söyledi bilmiyordu ama artık çok geçti. Çünkü istemeden, "Ivy.. Bende memnun oldum!" demişti.

[Jung Chang Ho]

Soo Hyon gerçekten şaşırmış görünüyodu; ama Chang Ho bunu fark edemeyecek kadar meşguldü. Çünkü Ivy'nin verdiği tepki iligisini daha çok çekmişti.

"Ivy.. Bende memnun oldum!"

Güzel kız onun bakışlarından gerçekten etkilenmiş olmalıydı ki, elini ona uzatmadığı halde araya girmişti. "Gerçekten sevimli!" diye, gerçirdi içinden Chang Ho.

Daha sonra elini Ivy'e uzattı, sıkmak için. İnsanların elini sıkmayı seviyordu. Garip bir huydu; ama onun hoşuna gidiyordu. Ivy tereddüt ederek elini tutsada onun sıcaklığını hissetmesi uzun sürmedi. Gerçekten elleri sıcaktı. Bir an yanağına dokunmak istedi. "Gerçekten yumuşak görünüyor." diyerek gerçirdi içinden Chang Ho, Ivy'nin pürüsüz yüzüne bakıyordu. "Ne düşünüyorsun! Kendine gel!" diye, geçirdi bu kez içinden.

Kendine geldiği zaman konuşmaya devam etti. "Tanışma kısmı tamamsa oturalım mı?" diyerek, masayı gösterdi Chang Ho. Biraz daha burada dikilirlerse gerçekten komik görüneceklerdi.

Hepsinin onaylayan bakışları ile masaya yöneldiler. Chang Ho hala Ivy'e baktığını fark etti; ama ne kadar engel olmak istesede anlam veremseden bakmaya devam ediyordu.

[Choi Ivy]

Ivy, kendine uzanan eli tereddütle tuttu. Neden o insana karşı endişelenmişti? Elleri gayet sıcaktı! Yada, kendi sıcaklığından onunkileri de sıcak hissetmişti, kim bilebilirdi?

Sonra, Chang Ho'nun kendi yüzüne ulaşan gözlerine takıldı. Neden böyle bakmaya devam ediyordu, gözleri neden bu kadar güzeldi ve en önemlisi neden bu kadar yakışıklıydı? Cevapsız o kadar soru vardı ki...

Chang Ho'nun, "Tanışma kısmı tamamsa oturalım mı?" diyen sesi bölmüştü Ivy'nin düşüncelerini. Sonra onun gösterdiği masaya baktı. Köşelerde bir yerlerdeydi, bu iyiydi.

Ivy herkese görünmeyi sevmezdi. Yürürken hâla ChangHo'nun kendine baktığını fark etmemek elde değildi. Kendi ellerini, Chang Ho'nun gözleri önünde salladı. Sonra, "Birine mi benzettin?" diye soracaktı ama vazgeçti.

"İyi misin, Chang Ho?" diye sordu. Bu galiba en iyisiydi..

[Jung Chang Ho]

Neden gözlerini alamıyordu bu kızdan? Tuhaf olduğu için mi? Sempatik göründüğü için mi yoksa? İlk görüşte aşk mı? Hayır, ilk görüşte aşka inanmazdı Chang Ho. Sadece bakmak istiyordu. Bir nedeni olması mı gerekiyordu?

Chang Ho sebepsiz bakmaya devam ederken Ivy fark etmiş ve rahatsız olmuş olacaktı ki, ellerini Chang Ho'nun gözleri önünde sallayarak "İyi misin, Chang Ho?" diye sordu.

Chang Ho ilk önce şaşkın bir ifade ile baktı, hemen karşısın Soo Hyon'un yanına oturan kıza. Daha sonra ne diyeceğine karar vermiş gibi konuştu.

"İyiyim. Yalnızca kendimi sana bakmaktan alamıyorum. Bu çok tuhaf." dedi, hala dikkatle bakmaya devam ediyordu. Ne dediğinin kesinlikle farkında değildi. İçinden söylemesi gerekenleri dışından söylemişti. Yine de bunun farkına varamadı. Normal bir şey söylemiş gibi bakıyordu, Ivy'nin şaşkınlıktan kocaman olmuş gözlerine.

Diğerleride duydukları karşısında oldukça şaşırmış görünüyordu... Chang Ho yanlış bir şey mi söylemişti?

[Choi Ivy]

Chang Ho, hâla bakmaya devam ederken ne diyeceğine karar vermemiş gibi dökülüyordu cümleler. "İyiyim. Yalnızca kendimi sana bakmaktan alamıyorum. Bu çok tuhaf." diye konuşmuştu, genç adam. Ciddi miydi?

Peki ya, Ivy neden bu kadar şaşırmıştı? Bu normal bir şeydi çünkü oldukça güzeldi. Bunu, bugüne kadar binlerce erkek söylemişti ona, ama bu hepsinden farklıydı. Zaten o binlerce erkek arasında kimse Ivy'nin aradığı kişi yoktu. O 'farklı' birini arıyordu. Babası gibi farklı birini..

Şaşkınlıktan büyümüş gözlerini geri küçülttü ve istifini bozmadan Chang Ho'ya bakmaya devam etti. "Anlamadım?"

[Jung Chang Ho]

Gözleri gerçekten güzeldi. İnsan baktıkça bakma istiyordu; ama bu kadarı fazlaydı. Masadakilerde ona deli gibi bakıyordu.

Chang Ho şaşkınlıktan büyümüş gözlerini kısıp, kendisine bakarak "Anlamadım?" diyen Ivy'e son kez baktı ona bakmamaya çalışarak konuştu. "Boşver. Bu içimden söylemem gereken bir şeydi." diyerek, bardaki arkadaşına el işareti yaptı, gelmesi gerektiğini anlatmaya çalışıyordu, daha sonra devam etti, hala Ivy'e bakamdan "Ne içersiniz?" dedi.

Söylediklerine karşı Ivy'nin böyle bir tapki vermesini beklemiyordu; ama güzel kız böyle şeylere alışık olmalıydı ki ne yapması gerektiğini biliyordu. Chang Ho böyle düşünüyordu, kesinlikle alışık olmalıydı.

Ivy kolay biri değildi, Chang Ho bunu anlamıştı, bu yüzden taktik değiştirmeye karar verdi. Ne için taktikler geliştirmesi gerekiyordu, bilmiyordu; ama bu kızın zor olması onun hoşuna gidiyordu.

[Choi Ivy]

Ivy, kendinin böyle tepki vermesinin onun açısından utanacak bir şey olmaması için dua etti. Bütün erkeklere böyle, kendi deyimiyle 'kabaca', cevap verirdi. Hiç diğer kızlar gibi cilve yapmaya çalışmazdı. Bunu Chang Ho'nun çoktan anlamış olması gerekti.

Şimdi, sanki karşısındaki adamın beynini okuyormuş gibi ona bakmaya devam etti. "Şimdi taktik değiştirecek." diye geçirdi içinden. En azından diğer erkekler böyle yapmıştı hep. Hepsinin felsefesi aynıydı, "Çekirge bir sıçrar, iki sıçrar, üçüncüde yemi kapar."

"Hafif bir şeyler istiyorum," diye başladı Ivy. Sonra kelimeleri biraz uzatarak devam etti. "Sarhoş olmadan evime ulaşmalıyım." Sinsice bakışlarını, iki kişi anlamış gibi duruyordu; Soo Hyon ve Jae Chun. Ama Ivy, Chang Ho'nun hâla bakmadığının farkındaydı.

[Park Soo Hyon]

Jae Chun'da memnun bakışlarla, Soo Hyon'un elini tutmak için elini uzatmıştı ki Chang Ho araya girdi.

"Bende Chang Ho. Çok memnun oldum."

Neden Jae Chun'un tutması gereken eli Chang Ho tutmuştu ki? Soo Hyon şaşkın bir şekilde Jae Chun'a bakıyor ve olanları idrak etmeye çalışıyordu ki, ikinci şaşırtıcı tepki arkadaşından geldi.

"Ivy.. Bende memnun oldum!"

Neler oluyordu? Bu ikisi bibirinden etkilenmiş olmalıydı; ama bu şekilde çocuk gibi görünüyorlardı. Chang Ho elini Soo Hyon'un ellerinden ayırıp Ivy'e uzattı. Soo Hyon rahatlamıştı. Chang Ho kesinlikle Ivy ile ilgileniyordu. "İşi gerçekten zor." diye düşündü, genç adama acınası gözlerle bakarken.

"Tanışma kısmı tamamsa oturalım mı?" dedi, bu kez Chang Ho. Arkalarda ki masayı göstererek.

Soo Hyon Chang Ho'nun sürekli Ivy'e baktığının farkındaydı. Kendiside Jae Chun'a bakıyordu; ama genç adam bunun farkında bile değildi. Soo Hyon boşa kürek çekiyordu. Aslında ne için kürek çekmesi gerektiğini bile bilmiyordu; ama kendini tuhaf hissediyordu. Kalbi biraz tuhaf atıyordu.

"İyi misin, Chang Ho?" dedi Ivy, Soo Hyon'un düşüncelerini böldüğünün farkında değildi.

Ivy'nin yerine Chang Ho'nun söyledikleri masada ki herkesin ilgisini çekmişti.

"İyiyim. Yalnızca kendimi sana bakmaktan alamıyorum. Bu çok tuhaf." dedi Chang Ho, ne dediğini gerçekten bilmiyordu. Soo Hyon onun gerçekten tuhaf olduğunu düşünmeye başladı.

Jae Chun arkadaşından farklı mıydı? Neden arkdaşı gibi o da Soo Hyon'a bakmıyordu? Ya da bakışlarını Soo Hyon mu yakalayamıyordu? Biraz daha Jae Chun'u incelemek için dikkatle baktı. "Gerçekten harika bir yüz." diye, geçirdi içinden, Jae Chun aniden ona bakınca bakışlarını kaçırdı ve "Ne içersiniz?" diyen, Chang Ho'ya baktı. Arada bir şeyler kaçırmış olmalıydı; ama o sırada Jae Chun'a bakıyordu, diğerlerini duymamış olması çok doğaldı.

"Hafif bir şeyler istiyorum." dedi Ivy ve "Sarhoş olmadan evime ulaşmalıyım." diye, devam etti.

"Bende hafif bir şeyler alsam iyi olur." dedi Soo Hyon, arkadaşına bakıyordu. Onun bakışlarından her şeyi anlamıştı ve gözlerini mümkün olduğunca Jae Chun'dan uzak tutmaya çalışıyordu. Zaten onun yüz ifadesinden hiçbir şey anlayamıyordu. Bunu neden bu kadar kafaya taktığınıda bilmiyordu?

Ondan hoşlanmış olabilir miydi? Olabilirdi. Aşık olmuş olma ihtimali var mıydı? Vardı; ama Soo Hyon bunları asla kabul etmezdi... Ona sorsan aşka asla inanmaz. Aşk...?

Bu şekilde bir barda onu bulabilir mi? Bu çok düşük bir ihtimal. Hatta imkansız bile olabilir; ama bulmuştu işte.

[Kim Jae Chun]

Jae Chun, kendine ısrarla meraklı olarak bakmaya devam eden gözlerin esiri olmuştu sanki. Ama bakmaktan korkuyordu.

"Memnun oldum Jae Chun. Ben Soo Hyon. Bu da arkadaşım Ivy." demişti Soo Hyon. Onun isminin güzelliğini artık kabul etmişti. Kendine uzanmış bir el vardı, bu cümlelerin ardından. Memnun bakışlarıyla Soo Hyon'a baktı ve oda kendi elini uzattı. Neden Chang Ho her taşın altından çıkyordu ki?

Arkadaşı, "Bende Chang Ho. Çok memnun oldum." dediğinde, onu öldürmesi gerektiğini bir kez daha anladı. Soo Hyon'un yanındaki güzel kız, şaşkınca kendi arkadaşına bakmaya devam ediyordu, Jae Chun bunu görmüştü ve o da ne diyeceğini bilmeden konuşmuş gibiydi. "Ivy.. Bende memnun oldum!"

Jae Chun, Chang Ho'nun açık sözlülüğüne bir kez daha kızdı. "Tanışma kısmı tamamsa oturalım mı?" Bu kendine göre kaba gelen bir tabirdi. Yine de, Chang Ho'nun bunu komik duruma düşmemek için yaptığını aklı kesebiliyordu.

Onaylayan bakışlarını herkese gösterdi ve masaya yöneldiler. Masaya oturduklarında, Ivy'nin "İyi misin, Chang Ho?" sorusuna, arkadaşının verdiği, "İyiyim. Yalnızca kendimi sana bakmaktan alamıyorum. Bu çok tuhaf." cevabını gerçekten çok cesur bulmuştu ama şimdi şaşırması gerekti, Jae Chun'un.

Ivy'nin "Anlamadım?" sözü Jae Chun'a çok mantıklı gelmişti, ama Chang Ho sıyrılmayı iyi bilirdi. Ayrıca Chang Ho için, bu kadar zor bir kızı seçtiğinden üzülüyordu. Chang Ho, Ivy'e bakmadan "Ne içersiniz?" dedi sonra. "Sarhoş olmadan evime ulaşmalıyım." diyen kıza daha dikkatli baktı. Gerçekten aklı nerelere çalışıyordu? Soo Hyon'dan gelen cevap onu daha alakadar etmeliydi ama.

"Bende hafif bir şeyler alsam iyi olur." demişti çünkü. Onlara uygun bir şeyler seçmeliydi o zaman. Veya her zaman içtiği içkiden istemeliydi. "Ben bira almak istiyorum." diye söyledi Jae Chun. Chang Ho'nun gidip getirmesine alışık olduğundan, hâla onun kalkıp içecekleri doldurmasını bekliyordu.