Jung Chang Ho & Kim Jae Chun'un Evi

[Admin]

İşlek bir caddenin iki sokak arkasında bulunan apartman, birinci kattaki çiftin kavgalarının gürültüsü ile meşhurdur. Evin iki odası, bir banyosu, bir geniş balkonu ve mutfakla birleşik bir salonu vardır.

[Kim Jae Chun]

Jae Chun, üzerindeki basit yorganı, tekmeleyerek, ayaklarının ucunda topladı. Başını sağ tarafa çevirdiğinde, hâla ilk günkü rengini koruyan şirin ve yeşil perdesinin arkasından vuran güneşin sıcaklığını yüzünde hissetti. Gözlerini ovuştururken, yatağında oturmuştu.

Yatağının kenarında duran küçük tahta masanın üzerinde, eski dönemlerden kalma gibi duran saatin üzerine koydu elini. Sadece susması içindi! Küçük canavar sesini tamamen kestiğinde, onu eline alıp zamana baktı. Çoğu zaman güneşin renginden ve konumundan saati tahmin etmek Jae Chun için zor olmazdı ama bu sefer gerçekten uykuluydu.

"Sabah sekiz.." diye mırıldandı uykuluca. Sonra gözlerini büyütüp tekrar baktı. "Daha sekiz mi!"

Jae Chun sinirlice geri yerine bıraktı saati. Mükemmel uykusundan ve 'cici' rüyalarından, bir saat bozuntusu yüzünden dört dakika ayrı kalmıştı. Bu affedilemez bir suçtu, gerçekten!

Yatağından kalktı, daha uyanır uyanmaz şeklini bozduğu yorganını düzeltti. En azından biri evine gelirse, burada bir insanın uyuduğunu aklı kesebilsin diyeydi. Salonla yatak odasını bağlayan kapıya yürüdü. Altın renginde, ama boyası çıkmış kapı kolunu aşağıya bastırarak açardı her gün. Bugün de öyle yapmıştı.

Bir sallanan sandalye ve Chang Ho'nun turuncu armut koltuğuyla birlikte bir köşe takımı vardı salonda. Televizyonu ve bilgisayarı ayrı bir taraftaydı. Salonu ve mutfağı birleşik olduğundan, karnını doyurmak için her sabah buradan yürümek zorundaydı.

Büyük süs oyuncağı da geçtikten sonra, küçük ve beyaz olan buzdolabını açtı, Jae Chun. Gördüğü iç karatıcı manzaraya, "Lanet olsun!" diye karşılık verdi. "En yakın zamanda alışverişe çıkmalıyım." Bunu her gün söylerdi ama sonuç; sıfır. Belki de, biraz daha kendini açlıkla ıslah etmeye devam ederse, gerçekten enine boyuna bir alışveriş yapabilirdi. Umutsuzca geri kapadı, buzdolabının kapağını.

Ensesini kaşıyarak, Chang Ho'nun odasına yürüdü. Kapı kolunun çıkardığı iğrenç gıcırtıya, bu genç adam asla uyanmazdı. Yine de, parmak uçlarında yürüdü onun yanına. Baş ucuna geldiğinde, her zaman ki gibi, Chang Ho'nun kendi kendine konuştuğunu duydu. Yine neler söylüyordu bu ufaklık? Biraz daha yaklaşıp, dinlemeye başladı, Jae Chun.

[Jung Chang Ho]

Chang Ho, dün bardan eve geç gelmişti ve yatağa nasıl girdiğini sorsan, kesinlikle hatırlamazdı..

Chang Ho, rutin işini yapıyor, isteyene içki hazırlıyordu. Arada bir de bara gelen insanlarla sohbet ediyordu.. Yine içki hazırlarken, saçları açık sarı, beline kadar inen, siyah pantolon üzerine beyaz yakası açık gömlek giymiş olan kız, bara yaklaştı ve kolunu masaya yasladı; "Bana bir tekila, lütfen." dedi.

Bu kızın kaçıncı kez tekila istediğini artık sayamıyordu bile. "Daha ne kadar içebilir ki?" diye mırıldandı, kızın duyamayacağı bir sesle. "Hemen efendim." dedi bu kez kızında duyabileceği bir sesle. Daha sonra tekilasını hazırlayıp kıza verdi, ama kızın gözleri kaymıştı. "Beni tuvalete götürür müsün?" dedi kız, solmuş gözlerle bakıyordu.

Chang Ho, hemen barın arkasından çıkıp kıza yardım etmek istedi. Ama kızın daha kolundan tuttuğu sırada Chang Ho'nun üzerine kustu. Ne yapacağını bilemeden kızı tuvalete sürükledi ve arkdaşları gelince, kızı bırakp çıktı.

O kadar yoğun ve kusmuklu bir günün ardından, eve nasıl geldiğini hatırlamayacak olması, belki de çok normaldi..

"Hyung, ben çok açım.." diye söylenmeye başladı, Chang Ho. Rüyada olduğunu bilmiyordu. Acıkmıştı ve yemek istiyordu. Az önce bir kadına sipariş verecekken aniden kadının yerini Jae Chun almıştı. Chang Ho o kadar açtı ki kadının bir anda kaybolmuş olmasını bile fark etmedi. Jae Chun ona yemek vermedikçe söylenmeye devam ediyordu; "Bana yemek vermelisin..! Yoksa açlıktan ölebilirim..!"

[Kim Jae Chun]

Jae Chun, saat başı yemek yiyen birinin sayıklamasının böyle olmasına şaşmamalıydı. Orta büyüklükteki odanın, kendi odasındaki gibi şirin perdeleri vardı. Chang Ho, mor rengi sevdiği için, genellikle eşyaları mor olurdu. Fakat onun kendisi gibi mor boxer'leri yoktu. Chang Ho, zevklerini bu şekilde dışarıya yansıtmazdı.

Tek kişilik, beyaz çarşaflı ve mor yorganlı bir yatak vardı odanın ortasında. Yatağının beş altı adım ilerisinde, ahşap bir masa olurdu. Masanın üzerindeki, yine mor, lamba Chang Ho'nun işine yaramazdı. Çünkü arkadaşı ders çalışmazdı veya onun gibi şeyler yapmazdı.

Yatağın ayak tarafının ilerisinde, büyük bir portre asılıydı. Bir ressamın canı sıkılınca fırçayı tuvale gelişi güzel sürmesini anlatıyor gibiydi daha çok. En azından böyle tabloları bu şekilde anlardı, Jae Chun.

Arkadaşının kulağına yaklaştı yavaşça. Sonra seslice bağırdı. "Chang Ho!"

[Jung Chang Ho]

Jae Chun'un "Chang Ho!" diye bağırıp tabağı elinden alınca Chang Ho sinirlendi.

"Hyung, neden bu kadar kabasın!" diyerek söylenmeye devam ediyordu Chang Ho. Hala rüyadaydı.

Jae Chun'un, kulağına yaklaşıp "Chang Ho!" diye seslice bağırması üzerine Chang Ho yataktan fırladı.

Neye uğradığını şaşırmış bir şekilde mor yorganını üstünden attı ve etrafında dönerken "Eh? Neler oluyor? Deprem mi oluyor?" diyerek korku ile bağırmaya başladı.

Daha sonra bir şey olmadığını anlayıp, kendine geldiği zaman Jae Chun'a kötü gözlerle baktı. Sanki 'Sen öldün! Son duanı et, hyung!' der gibi bakıyordu.

[Kim Jae Chun]

Jae Chun arkadaşıyla uğraşmayı seviyordu. Hep sevmediği şeyleri yapardı, Chang Ho'nun. Onlar kardeş gibi olmuşlardı artık. Jae Chun bundan hoşlanıyor, Chang Ho'da Jae Chun büyük olduğu için susuyordu.

O, gerçekten kendinden büyüklere saygı gösteren bir gençti çünkü. Jae Chun, karşısındaki gencin "Deprem mi oluyor?" demesini çok komik bulmuştu. Böyle ani tepkiler verince, yüzü hiç olmayacak haller alıyordu Chang Ho'nun.

Jae Chun bütün bunlarla beraber gülmeye başlamıştı, arkadaşının kötü bakışlarını umursamıyordu. Daha sonra gülmemeye çalışarak, Chang Ho'nun 'Hayır' diyemeyeceği şeyi söyledi sonunda. "Evde hiçbir şey kalmamış. Alışverişe gitmeliyiz, yoksa bütün gün açsın."

[Jung Chang Ho]

Chang Ho, arkadaşını seviyordu ama sürekli şaka yapıyor olmasından rahatsızdı. Neden hep onun sevmediği şeyler yapıyordu. Bu gerçekten haksızlıktı. Yine de Chang Ho, Jae Chun kendisinden büyük olduğu için saygızılık etmezdi.

Kızgın bakışarı ile Jae Chun'a bakarken onun,dudaklarından dökülen "Evde hiçbir şey kalmamış. Alışverişe gitmeliyiz, yoksa bütün gün açsın." bu kelimeleri algılayıp, tepki göztermesi fazla geçikmedi.

"Ne! Evde hiç bir şey yok mu? Ama ben kurt gibi açım!" diyerek, hazırlanmak için hemen giysi dolabına yöneldi ve devam etti. "Hemen hazırlan! Gidiyoruz, hyung!" Savaş çıkmışda gıtlık varmış gibi bağırıyordu Chang Ho. Hemen erzak alması gerekiyordu.

Giysi dolabından kıyafetleri hızla alıp üstündekilerle değiştiği sırada Jae Chun'un hala onu izlediğini gördü. "Hyung, Git ve üstünü giyin lütfen! Beni izlemek yerine sanal alemde takıldığın kızları izlemelisin!" dedi, üstünü giyinme çabaları içerisinde, hızlı hızlı konuşarak. Daha sonra pantolununu giymek için yatağa düştü.