Erkekleri Yok Etmek

[Park Seo Ra]

Park Seo Ra & Lee Su Dae

Pek fazla insanın tercih etmediği çetin yollardan geçmeyi tercih etmişti. Böylesi daha iyiyidi, sıkışık Seul trafiğinde ikide bir yanıp sönen ışıkların önündeki kalabalığa karışmayı istemiyordu. Tanımadığı simalar ona korkunç geliyordu, hiç tanımadığı bir adam gelip boğazını sıkacakmış gibi hissetmesine neden oluyordu. Şimdi, şu an, tavan yapmış zenofobisini bastırmak amacıyla beynine komutlar vermeye çalıştı. Elini cebine atıp kulaklığını doladığı ipodu çıkardı ve kabloyu çekiştirmeye başladı. Nihayet birbirine dolanmış kabloyu çözdükten sonra içindeki temkinli düşünceleri aklından uzaklaştırdı ve kulağına dolan büyülü müziğe bıraktı kendini. Dinlediği parçadaki samimi sözleri internet sitesine yazmak için aklının bir köşesine kazıdı. Soğuktan bembeyaz kesilmiş ellerini kahverengi deri ceketinin içine sokarak ilerlemeye devam etti.

Son köşeyi döndüğünde sonunda kasvetli ortamdan çıkmış, işlek ve bir o kadarda güvenli caddeye ulaştığında rahatlayıp ışıklandırılmış minik dükkanların yanından yavaş adımlarla ilerledi, yolun ortasında durmuş etrafına aval aval bakınan, turist olmadığına göre evden çıkmayan asosyal bir adama çarpmış, bunun sonucu ise epey bi azar işitmişti, gerek çarptığı kişiden, gerekse torunlarını gezdiren teyzelerden. Bilim alanında ilerlemiş, zeki, kültürlü insanların yürüdüğü bu kaldırımda bir tane istisna olduğunu nereden bilebilirdi ki? "Keşke özür dilemeseydim." İç geçirip feminist duyguları kabarmış bir şekilde, üniformalarından dolayı liseli oldukları her yerde kendini belli eden bir kaç öğrencinin bulunduğu cafeye adımını attı ve öğle yemeklerini yemekle meşgul olan insanları rahatsız etmeden bir köşeye gömülüp kulaklıklarını çantasına attı. Oturduğu köşedeki duvarın yanında minicik kalan dergi ve gazetelerle dolu sepetin içinden en yeni dedikoduları öğrenebilme ateşiyle yanan genç kızların takip ettiği dergilerden birili alıp rastgele okumaya başladı.

Kapı açıldıkça içeriye dolan çan sesinden hoşnut olmayan Seo Ra kapıya bakınca sevimli kızın masasına ilerlemeye başladığını gördü. Kendisini gördüğü bu kız Seo Ra'nın yakın arkadaşlarından birisiydi ve onunla kış tatilinden bu yana neredeyse hiç konuşmamıştı. "Su Dae-ah. Nerelerdeydin?" Arkadaşının masaya oturuşunu, saçlarını düzeltişini hatta gözlerini kırpışını bile dikkatle izledi. Şu anda onun başını etini yemek ve katılacağı eylem için ikna etmek istiyordu. Hem şu an karşısında duran kızın hitabeti oldukça iyiydi. Arkadaşına bu iyiliği yapar mıydı yoksa Seo Ra onu zayıf noktasında mı vurmalıydı?

[Lee Su Dae]

Dışarıda yürüyordu. En son ailesiyle konuştuğundan üzgündü. Onları orada bırakıp bu şehire gelmek çok zor olmuştu onun için. Müstakil, çatı katındaki evinde daha fazla yalnız duramayacağını anlayıp dışarı atmıştı kendini. Ceplerini karıştırdı, ama bulamadı. İpodu’nu yanına almadığını farketti sonra. Hafiften esen rüzgar karemel rengi saçlarını havalandırıyordu. Topuklu ayakkabılarla yürümek bi hayli zor oluyordu. Canı fast food yemeklerinin vazgeçilmezi olan, hamburger yemek istedi. İşlek bir caddeye girdi sonra. Yanyana dizilmiş minik dükkanların yanından geçti hızlıca. Etrafta bir sürü insan vardı. Kimisi anne ve babasıyla geziyor, kimisi anladığı kadarıyla sevgilisiyle. Kimisi de tahminince okullarından evlerine gidiyordu. Dikkatini ağlayan minik bir kız çocuğu çekti birden, yanına doğru ilerlerken birinin gelip ona sarıldığını gördü ve geri çekildi. Minik kızın arkasından gamzelerini gösterecek şekilde sıcak bir gülümsemeyle el salladı. Midesinden garip sesler geldiğini farketti ve karşısında duran cafeye girmeye karar verdi. İçerde tanıdığı bir okadarda sevdiği birini görmüştü. Ama emin değildi doğru gördüğüne. Kapıdan içerisi küçük ama tatlı, pembe ve mor tonlarında döşenmiş cafeye adımını attı. Kapının gıcırdayan sesiyle herkez ona bakmıştı. Başını eğip özür diledikten sonra, o masaya doğru ilerlemeye başladı. Yaklaştı,yaklaştı. Evet bu oydu! Masaya oturup arkadaşının '' Su Dae-ah nerelerdeydin.? '' sorusuna '' Ben hep buradaydım. Asıl sen neredeydin.? Uzun zamandır görüşmedik '' diye cevap verip. Oturduğu yerden kalkıp boynuna yapıştı..

[Park Seo Ra]

Karşısında oturan güzel kızın '' Ben hep buradaydım. Asıl sen neredeydin.? Uzun zamandır görüşmedik '' demesinden sonra boynuna doğru gelen atağa karşı teslim olurmuşasına kollarını doladı arkadaşına. Onunla uzak kaldıkları zamanın acısını çıkarmak istiyordu. O, bazı arkadaşları gibi yapmamış, üniversiteye gidince Seo Ra'yı unutmamıştı. Ama şu sıralar bir birlerinden o kadar uzak kalmışlar ki. "Ailemle ilgilenmem gerekti. Biliyorsun, pek ev işlerini beceremiyorlar. Erkek değil mi beceriksizler işte?!" Kafe'ye gelmeden hemen önce yaşadığı tatsız olayı benimsemiş, bir anda erkeklere düşman kesilmişti. "... Bende çok özletim, tatlım." Kendsini Su Dae'den geri çekti ve rahat sandalyeye oturup geldiğinden beri sipariş beleyen, muhtemelen lise öğrencisi olan garson kızın sinirli bakışları altında kendini ezilmiş hissetsede bodur kızın yanlarından gitmesi için aceleci davrandı.

Su Dae'ye anlatacak pek çok seyi vardı. Kış tatilinde olanları, annesinin onu çağırması ya da diğer okul sorunları. Su Dae'nin hepsini dinleyeceğini biliyor ve sırlarını vermekte güvendiği bir arkadaşıydı. Ellerini havada uçuryormuş gibi görünen tatlısına uzattı ve aynısını evde yapmayı daha sonrada babasıyla ağabeyine götürmeyi aklına güzelce not aldı. "Sun Dae-ah. Benim erkeklerle başım dertte. Bana yardım edemez misin?" Dudaklarını aşağıya doğru büktü ve Su Dae gelmeden önce pek fazla rağbet gören dergide çözdüğü Yeni Bir Aşka Merhaba? adında ki çözdüğü ve sonucun C şıkkı çoğunlukta; Üzülmeyin şans sizede bir gün gülebilir, belki. testi gösterip yanaklarını şişirdi. Gerçektende başında bela vardı. Zenofobik oluşundan dolayı yabancılara temkinliydi amatanıdığı erkeklere bile içinde bir uyuşmazlık oluyordu. Hoşlandığı erkekler sadece ünlü kişilerdi, onlarda kendisine yıldızlar kadar uzaktı elbet. Sadece şimdilik. Okulunu bitirip iyi bir yapım şirketine girebilirse bir sürü erkek hayranı olabilecekti ve böylelikle Seo Ra dergide ki testin yazarını bulup "Şans banada güldü, naber?" diyebilirdi. Evet, bunu yapabilirdi.

[Lee Su Dae]

Su Dae arkadaşını sabırla dinlerken, ikinci kez sipariş verdiği çilekli pastasını yemekle meşkuldu. Arkadaşıyla değişmeyen tek hayalleri ünlü olmak ve erkek hayranlarının olmasını istemekti. Su Dae bu konuda tecrubeliydi aslında, bir çok kişiyle çıkmış, geriye kalan ,gelen bir çok teklifide red etmişti. Modellik deneyimide olduğundan, aslında çok olmasada hayranı olan biriydi. Arkadaşının yardım isteğini duyunca gözleri fal taşı gibi açılmış vaziyette ona bakarken, uzattığı dergiye baktı. Gerçekten ''umutsuz vaka'' gibi gözüküyordu. Ama bu konuyu Su dae ile paylaştığı için artık umutsuz vaka olmasına imkan yoktu. Arkadaşının yardım isteğine tabiki olumlu cevap vericekti '' Bu da soru mu, şimdi.?? '' diye konuştu. Kocaman sırıtarak..

[Kim Mi Young]

Üzerindeki ince kazağa sıkı sıkı sarılmış, bez ayakkabılarından içeri giren ürkütücü soğukla yavaş yavaş ilerliyordu. Neden sıkı giyinmemişti? Bu olay, saçlarını özenle düzleştirdiği gün yağmur yağması kadar sinir bozucu idi. Kıpkırmızı olmuş ellerini çıkarıp kazağın yakasını ensesine doğru çekti. Arkadan gelen sert rüzgar, zorla kapattığı boynunu tekrar açmıştı. Delirmemeliydi. Bu soğukta bu kadar ince kıyafetlerle dışarı çıkmak normal insanların yapacağı eylemler değildi.

Cadde üzerine yan yana oturtulmuş, irili ufaklı dükkanların önünden yürüdü. Burnuna gelen harika pasta kokuları, gerilmiş sinirlerine ilaç gibi geldi. Soğuktan karıncalanmaya başlayan ayaklarını yavaşça durdurdu, sürmeli gözlerini kapatıp harika kokuyu derince ciğerlerine doldurdu. " Kendimi mutlu etmeye ihtiyacım var." Kendi kendini tatmin etmeye çalışırken harika koku bütün bedenini sarmaya başladı. Dayanamıyordu. Üşümüş vücudunu ve asla vazgeçmediği midesini mutlu etmek için önünde durduğu kafeye yöneldi. Titreyen ellerini mutluluğun kapı koluna dokundurdu. Yavaşça büküp içeri girdi. Yüzüne vuran sıcaklık, birbirinden güzel pastaların kokusu ile birleşip zafer havası yaratıyorlardı. Mutlulukla zıpladı. Bez ayakkabılarının tabanının çıkardığı ses, birkaç kişinin ona bakmasına neden olmuştu. Daha fazla rezil olmamak için, çıldırmış yeme duygusunu frenledi.

Sıcacık kafenin içinde yürümeye başladı. İleride bir masada oturan 2 genç kız gördü. Birisi Su Dae olmalıydı. Onu tanıyordu. Saçlarından bile tanırdı! Hızlı adımlarla masaya yöneldi. Arkadaşına yaklaşırken konuşmaları duyuyordu. "Sun Dae-ah. Benim erkeklerle başım dertte. Bana yardım edemez misin?"

[Lee Su Dae]

Sırıtırken Seo Ra'nın bir yere baktığını farkedip, başını çevirmesiyle karşısında en sevdiği çatlak arkadaşını görmesi bir oldu. bu havada neden böyle giyinmişti bu kız? '' Ah ben olmayınca hemende kendini salmışsın! Bu havada böyle giyinilmezki! '' dedi arkadaşının ona sarılmasını bekleyen gözlerine aldırmadan. Sonra elleriyle kızarmış yanaklarını tutup sıkmaya başladı ve Mi Young'a kocaman sarıldı. '' Bana bak bir daha böyle kendine dikkat etmezsen bacaklarını kırarım senin! '' dedi ve kahkaha atmaya başladı. Sonra yanında ona garip gözlerle bakan Seo Rayı gördü. Onları tanıştırmadığını farkedince '' Seo Ra-ah bu benim başımın tatlı belası Mi Young '' dedi ve ikisinin selamlaşıp yerlerine oturuşunu izledi. Bir süre ayakta küçük kafedeki garsonu aradı gözleriyle. Gördüğünde el işaretiyle yanına çağırdı ve Mi Young'a 2 dilim çikolatalı pasta istedi. Bu kızı gerçekten seviyordu...

Sonra aklına geldi ve '' Mi Young!!! Bize erkekler konusunda sende yardım edebilirsin!! '' dedi ve sevinçle küçük bir kız çocuğu gibi ellerini çırptı..

[Kim Mi Young]

Masada oturan arkadaşının gözlerini kapatıp "Bil bakalım ben kimim?" diye bir şaka yapmak istedi ancak vazgeçti. Bu kadar ince giyindiği için çok sevdiği arkadaşından dayak yiyebilirdi. Yanında oturan kız onu süzmeye başladı. Su Dae bunu farketmiş olacak ki kafasını çevirip arkasına baktı. Sevdiği arkadaşı, çatlağı arkasında duruyordu. Tesadüfleri seviyordu Mi Young.

'' Ah ben olmayınca hemende kendini salmışsın! Bu havada böyle giyinilmezki! '' dedi yakınan bir ses tonu ile. Dayak yemek istemiyordu. Bir günde iki işkence gerçekten zordu.

'' Bana bak bir daha böyle kendine dikkat etmezsen bacaklarını kırarım senin! '' Harika sesi ile kahkahalar atmıştı. Seviyordu Su Dae'yi...

Meraklı gözlerle onlara bakan Seo Ra'ya takıldı bakışları. Jetonu sonrada düşenler gibiydi canı, arkadaşı...

'' Seo Ra-ah bu benim başımın tatlı belası Mi Young '' dedi Seo Ra'ya selam verip sandalyeye oturan Mi Young'u göstererek.

Arkadaşının hasta olduğu çikolatalı pastalardan sipariş etti. Ahh arkadaşı Mi Young'u çok iyi tanıyor.

Kafasında lambalar yandı bir şeylerin sevinci ile. Mi Young'a döndü. '' Mi Young!!! Bize erkekler konusunda sende yardım edebilirsin!! ''
Ellerini çırpıştırıp, mükemmel hatları olan yüzüne kalbi kadar kocaman bir gülümseme oturttu.

[Park Seo Ra]

Seo Ra hala dudakları bükük bir vaziyette çatalıyla oynarken Su Dae'nin önündeki pastayı düşünmesi üzmüştü genç kızı, hemde fazlasıyla. Tabii onun tuzu kuruydu, bir ara erkeklerle takıldığını anımsamıştı. Seo Ra olsa bırak takılmayı konuşamazdı bile. İkisinin geceleri kurduğu hayaller aynıydı ve bunu gerçekleştirmek için adımlarını atsalar bile Seo Ra hemen geri kaçıyordu. Biribirine kenetlediği ellerini çözüp karşısındaki kıza baktığında zaten iri olan gözlerinin dahada irileştiğini gördü. Demek durum bu kadar vahim. Ellerinin altında kalan dergiyi çekiştip, Seo Ra'nın verdiği cevapları okumaya çalışan arkadaşına umut dolu gözlerle baktı. '' Bu da soru mu, şimdi.?? '' Arkadaşı, kadim dostu olan Su Dae için kesinlikle bir sorun değildi. Ama Seo Ra içiçn en az büyük patlama olayı kadar önemli bir konuydu.

Cevap vermek için yeltelenirken sinir bozucu çanın çıkardığı sesle kafeye birinin daha girdiğini ve masalarına doğru ilerlediğini gördü. Ne güzel saç rengi! diye geçirdi içinden. Saç rengini daha önce kızıl yapmıştı ama bu tona hiç ulaşamamıştı. Her şeyi not ettiği gibi bunuda kıza sormayı unutmamak için aklının bir köşesine kaydetti. Su Dae sonunda gelen kızı farkedeip ayağa kalkınca Seo Ra'da ayağa kalkma hissi duydu. '' Ah ben olmayınca hemende kendini salmışsın! Bu havada böyle giyinilmezki! '' Su Dae'nin dikkatle süzdüğü kızı birde kendisi süzdü güzelce. Kızın üzerinde güzel durmasına duruyordu ama bu aylarla giyilecek türke değildi. ''Bana bak bir daha böyle kendine dikkat etmezsen bacaklarını kırarım senin! '' Kız kahkaha atınıp Su Dae ve ikisi birbirlerie sarılınca kendini üçüncü teker gibi hissetti bir an. Neyse ki Su Dae daha fazla durmadan ikisinin tanıştırmıştı. '' Seo Ra-ah bu benim başımın tatlı belası Mi Young '' Seo Ra ailesinden öğrendiği nezaketi ile kıza dostça selam verip saldalyesine geri oturdu. Su Dae'nin masanın ortasında çok cin fikirlerim var bakışına uzunca sırıtıp kızıl saçlı kıza dönüşünü izledi. '' Mi Young!!! Bize erkekler konusunda sende yardım edebilirsin!! '' Seo Ra yucalarından neredeyse çıkacak olan gözlerini kapattı. Her şeyi herkese anlatmalı mıydı bu kız? Gülümsemeye çalışarak dişlerinin arasından konuşmaya başladı. "Lee Su Dae, sencede biraz fazla konuşmadın mı? Arkadaşının yardım edeceği ne belli?" Aralarına yeni katılan samimi görünüşlü kıza bakarak umutsuzca masada açık duran dergiyi önüne iteledi ve büyük gözlerle okuyuşunu izledi. Yardım et, yardım et Mi Young-ah.

[Lee Su Dae]

Su Dae, Seo Ra'nın kızacağını tahmin etmiyordu. Bu yüzden onu öyle görünce üzüldü. Sonra Seo Ra'nın dişlerinin arasından çıkan "Lee Su Dae, sencede biraz fazla konuşmadın mı? Arkadaşının yardım edeceği ne belli?" deyişini duydu. Seo Ra gerçekten sinirliydi, konuşurken Soyadınıda söylemişti. Bu durumdan korkan Su Dae şaşkın gözlerle ona bakarak '' Ya! Tabiki yardım edecek o benim küçüklükten beri arkadaşım ve oda en az benim kadar bu işlerden anlar! '' dedi ve somurtarak pastasından koskoca bir yudum aldı. Mi Young'ın suratına baktığında onunda dergiyi ilk gördüğündeki surat ifadesini gördü. Mutluydu, biliyorduki sevgili arkdaşınında içinden geçenler onunkilerle aynıydı. Mi young'ın ona göz kırptığını görünce, artık aynı şeyleri düşündüklerine %100 emindi!

[Park Seo Ra]

Seo Ra'nın zavallı kalbi kadınlar hamamı gibiydi. Erkekler giremez! Aklın ve kalbinde babası ve ağabeyi dışında ya da çok yakın olduğu erkek arkadaşları dışında kimsecikler yoktu. Kendini kariyerini adamış bir kadın gibi hissediyordu çoğunlukla. Öncelikleri doğrultusunda dünya ile iletişimini kesilmiş, tüm gün evde çocuğuna bakmak zorunda olan kadınlara benzeyeceğini düşünüp beyninde oluşmaya başlayan karamsarlıklardan kurtulmak istiyordu. Bunun sonucunda da bir doğal afette zarar görmüş ve yardım bekleyen zavallı çocuklar gibi arkadaşına koşmuştu. Son söylediği cümle ile arkadaşına biraz kızsada onun üzüldüğünü görünce kalbi erimişti fakat, erkelerden hazzetmemesine karşın erkek arkadaş araışında olan kendisinin sorunlarının tüm dünyaya yayılmasından korkmuştu o da. '' Ya! Tabiki yardım edecek o benim küçüklükten beri arkadaşım ve oda en az benim kadar bu işlerden anlar! '' Gözünün ucuyla kıza baktı Seo Ra. Mi Young en sevimli haliyle dergiye dalmıştı neredeyse. Kafasının kaldırıp kendsine baktığını ve gülümsediğini görünce o da gülümsedi. Su Dae haklı mı? Gerçekten yardım edecek gibi görünüyor. Önünde yemeyi unuttuğu pasasına ve birde karnına baktı. Evet, belki biraz acıkmıştı ama o koca dilimi yerse alacağı kalorileri tahmin bile edemiyordu. Fazla çevreci kişiliğiniden dolayı zaten yeteri kadar iyi beslenemesede, son zamanlarda kafasını yorduğu şeyler ve vermesi gereken derslerinden dolayı psikolojik baskı hissederken kendini yemeğe vermişti. Tabağı iki kızın önüne ittirip yemek isteyen var mı? cinsinden bir bakış attı.

[Kim Dong Sun]

Dong Sun, hem caddede yürüyor hemde lanet yağdırıyordu, kendine. Odasındaki saati durmuş ve o işe geç kaldığını zannederek apar topar evden çıkmıştı. Daha kahvesini bile içememişti. Kahve içemediği zamanlar hem çok sinirli, hemde çekilmez oluyordu. Cadde vızır vızır ilerleyen araba sesleri vardı. Daha fazla buna katlanamayacaktı. Başı çatlıyordu. Önüne gelen ilk kafeye girdi. Kafe çok da dolu değildi. Bu onun için iyiydi. Şu an kafası pek ses çekecek durumda değildi. Üç kız arkadaşın oturduğu masanın yanına oturdu. Onun girmesiyle yanına koşar adımlarla gelen kıza aldırış bile etmedi. Çok yakışıklıydı. Çoğu zaman böyle tepkiler aldığı için bu gibi durumlara alışıktı.
Garson kızın yüzüne bile bakmadan bir fincan kahve şiparişi verdi. Bir yandan sıcak kahvesini yudumluyor bir yandanda yandaki masayı dinliyordu. Aslında başkalarını dinleme gibi bir adeti yoktur. Sadece konu dikkatini çekmişti.
"Sun Dae-ah. Benim erkeklerle başım dertte. Bana yardım edemez misin?"
dediğini duydu. İçten içe gülüyordu bu kızlara. İçinden ''Hiç işleri güçleri yokmu bu kızların?'' diye geçiremeden edemedi. Erkekler le başları dertteymiş. ''Kim bakar ki bu kızlara'' dedi ve daha fazla gülmeye başladı. Rahat duramıyordu. aklından şu an bir sürü cinlikler geçiyordu. Birden elindeki kahve fincanını yanında oturan kızın üzerine gelecek şekilde yere bıraktı. ''İşte bu!'' dedi. Kendiyle gurur duyuyordu.

[Lee Su Dae]

Su Dae yanlarına gelen uzun saçlı büyük burunlu çocuğu farketti. Çok değişik bakıyordu. Tipinden dahi hoşlanmamıştı zaten! Arkadaşının pasta teklifine tam cevap veicekken mini pembe elbisesinin altında bir sıcaklık hissetti. Ne olmuştu ?!

Sonra farkettiki yanındaki ukala çocuk kahve fincanını onun üzerine atmıştı resmen! Sinirlendi hemde çok, onun saçını başını yolmak istiyordu ama ayağa kalkamıyordu çünkü, çok kötü yanmıştı. Ufak bir çığlık atıp tüm gözleri üzerine toplamıştı, istediğiyde buydu zaten bilerek döktüğünü görmüştü çünkü! Onu rezil etmekte kararlıydı! Sonra yalandan ağlamaya başlamıştı. Aslında gerçekten bacağı çok kötü yanıyordu. Yanındaki çocuk ona şaşkın şaşkın bakarken ona dönerek cılız bir sesle '' Ya bana durup dururken kahve dökmen gerkemezdi! '' dedi ve tekrar ağlamaya başladı. Etrafındakilerin çocuğa baktığını görebiliyordu. İçinden '' İşte zafer '' diye çığlık atıyordu..

[Kim Dong Sun]

Kim Dong Sun, 'sıçtık'' diye tısladı. Kız fark etmişti bilerek döktüğünü. Aslında çok da zeki gözükmüyordu. Aklı havada aptal kızlara benzediğini düşünüyordu. Ama anlamıştı işte. Kız, Kim Dong Sun'a o küçük gözleriye onu parçalıyacakmış gibi bakıyordu. Korkmuştu! bu kızdan. Kız o da yetmezmiş gibi çığlık atıp tüm gözleri üzerine toplamış ve birden ağlamaya başlamıştı, bu aptal görünümlü kız. ''Tanrım! ne kız ama, işini iyi biliyor. Bir de yalandan ağlıyor'' dedi, Kim Dong Sun, yüzünü şaşırmış gibi yaparak. Bu kıza yenilmeyecekti. Kızın '' Ya bana durup dururken kahve dökmen gerkemezdi! sesiyle irkildi. '' Seni gidi küçük cadı şimdi gösteririm sana!'' dedi içinden. Şimdi tüm gözler Kim Dong Sun'daydı. Hemen cazibesiyle kıza yaklaştı ve ''pardon hanımefendi! elimden kaydı ve üzerinize döküldü. Sizden çok özür dilerim. Ahh! o güzel elbisenizde kirlenmiş. Bir yerinize bir şey olmadı yaa!'' dedi ve garson kıza dönerek '' lütfen peçete getirin hanımefendiye!'' Şimdi içten içe o gülüyordu. Kafede ki o gözler yumuşamıştı artık. Şimdi herkesin, kendisini bir centilmen olarak gördüğüne yemin edebilirdi.

[Park Seo Ra]

Karşısında hareketli hareketli kendisine taktik vermeye alışan arkadaşını dikkatle dinliyor ve söylediklerini aklında tutmaya çalışıyordu. O kadar çok şey söylemişti ki beyni yakında fazla yüklemeden çökebilirdi. Yanıma not defteri almalıydım diye iç geçirdi ve arkadaşının söylediklerini beynine yönlerdirmeye başladı. Kesin tanı ortaya koymuş arkadaşına dik dik baktı. Tanışırsan yabancı olmaz şeklinde konuşmuştu. Neredeyse aynısı ağabeyide söylemişti ama Seo Ra pek umursamadan kestirip atmıştı. Hala konuşmasına devam eden çenesi düşmüş arkadaşının birden sözlerini yutup faltaşı gibi açılan gözleri ile karşılaştı ve elleri ağzında az sonra oluşacak sahneye hazırlanan Mi Young'a baktı. Yerinden kalktığı sırada Su Dae'nin '' Ya bana durup dururken kahve dökmen gerkemezdi! '' demesiyle arkasının dönüp çocuğa baktı. Klasik güç bende tavırlı çocağa bir bakış fırlattı ve Su Dae'nin üzerine kahve dökülen kıyafetini havalanması için hafifçe çekiştirmeye başladı. "Tatlım, iyi misin? Bir buz filan getirseyd-" Sözünü kesen çocuğa yeniden baktı. "Pardon hanımefendi! Elimden yadı ve üzerinize döküldü. Sizden çok özür dilerim. Ahh! O güzel elbisenizde kirlenmiş. Bir yerinize bir şey olmadı yaa!" Şu an karşısında duran çocuğun yalan söylediğine yemin edebilirdi. Tamam, ne şekilde olursa olsun ağzından özür kelimesi çıkmıştı fakat, kahveyi kesinlikle bilerek dökmüştü. Su Dae ile uzak kaldıkları sırada zavallı arkadaşı düşman mı kazanmıştı? ''Lütfen peçete getirin hanımefendiye!'' Paçasını kurtarmaya çalışan çıcuğa doğru yürüdü. "Daha iyi bir yalan bulamadın mı?.." O mesafeden kahvenin kazara, tamda arkadaşının üstüne dökülmesi imkansızdı. "O mesafeden kahveyi gerçekten sen mi döktün, yoksa deli sandığımız insanların teorileri doğru çıkdı da ruhlar mı yaptı bunu?" Sözünü bitirince elinde dolu peçeteyle gelen, muhtemelen okuldan sonra kafede çalışan genç kıza baktı. "Peçetenin bir çözüm olacağını mı düşündünüz? Buz istiyorum. Arkadaşım yanıyor! Şu kas kafalı yüzünden!" Ses tonunun yükseldiğini farketmeden geriye dönerek sanldayesini arkadaşının yanına çekti ve rekortmence bir buz torbası getşren kızın elinden kaptığını Su Dae'nin üzerine tuttu. "Birde bana dersin ki erkeklere biraz daha iyi davran, feminist olmayı bırak. Etrafım düşüncesiz odun parçalarıyla doluyken bunu nasıl yapabilirim?" Buz torbasını arkadaşının eline bırakıp yeniden çocuğa döndü. Kendinden emin tavrına bakılacak olursa bu çocuk daha dayak yememişti ya da yemeyi çok seviyordu. Gözlerini kısıp gardını al der gibi bakış fırtlattı fakat, çocuğun ondan uzun olduğunu unutmuştu, ya da bilerek öyle davranıyordu.

[Kim Dong Sun]

Tam ''ohh! kurtuldum '' derken. "Daha iyi bir yalan bulamadın mı?" diyerek, üzerine doğru yürüyen kızın sesiyle irkildi. '' Tanrım neden kaşındım ki bu kadar? '' diye söylenemeden edemedi. Durduk yere iş çıkarmıştı. Kız bu sefer yine susmamış devam etmişti sözlerine. "Peçetenin bir çözüm olacağını mı düşündünüz? Buz istiyorum. Arkadaşım yanıyor! Şu kas kafalı yüzünden!"
Bu sefer çok sinirlenmişti. Şimdiye kadar hiçbir kız onunla böyle konuşmamıştı. '' Yaa! sen susmak nedir bilmezmisin? '' diyerek, düşük çeneli kıza döndü. Tam kıza bir şeyler daha söyleyecekti ki, koşarak gelen garson kızı fark etti ve sustu. Artık işlerin kötüye gittiğine adı kadar emindi. Ama kızın hiçde susmaya niyeti yoktu, devam etti o yırtık sesiyle; "Birde bana dersin ki erkeklere biraz daha iyi davran, feminist olmayı bırak. Etrafım düşüncesiz odun parçalarıyla doluyken bunu nasıl yapabilirim?" Kim Dong Sun, daha fazla dayanamadı ve o da bağırmaya başladı.
'' Yaa! sen o yüz gıramlık beyninle kime odun diyorsun? koca çeneli kız! '' Kız hala rahat durmuyordu. Sanki vurabilecekmiş gibi Kim Dong Sun'un önüne geçti ve gözlerini kısdı. Kim Dong Sun önünde dikilen kıza uzun uzun baktı ve artık sıkılmıştı. İyi adamı oynamayı bıraktı sağ elini kaldırıp, kendisinden kısa olan kıza doğru eğildi. '' Aptallarla uğraşacak vaktim yok '' diyerek, eliyle itti genç kızı.

[Kim Mi Young]

Seo Ra bu yakın ikiliye kızmışa benziyordu. Çatalıyla oynadığı pastasından kafasını kaldırdı, Su Dae'ye baktı. "Lee Su Dae, sencede biraz fazla konuşmadın mı? Arkadaşının yardım edeceği ne belli?" dedi imalı bir ses ile. Seo Ra sadece sinirlendiğinde yakın arkadaşların soy adları ile hitap ederdi. Su Dae kuşkulu gözlerle ona baktı. '' Ya! Tabiki yardım edecek o benim küçüklükten beri arkadaşım ve oda en az benim kadar bu işlerden anlar! '' Dedi ortamı yumuşatıp iki kızdan vazgeçmeyerek. Çatalını pastasına batırıp kocaman bir lokma attı ağzına. Mi Yong'un surat ifadesi ile kendisi dergiyi gördüğü andaki ifadeleri aynı olmuştu. O kesinlikle arkadaşıyla aynı şeyleri düşünüyor!

Mi Young belkide çıldırmış olan yeme duygusunu bir kenara bırakmalıydı. Midesinde çıkan savaşa aldırmadan iki parmağı ile pastayı iki kızın önüne doğru ittirdi.

Masada oturduğu iki kız bu soruya bir süre cevap vermedi. Su Dae tam cevap verecekken harika pembe elbisesinin üzerinde kahverengi lekeler oluştu. Kafasını çevirip baktığında yakışıklı, esmer ve hovarda tipli bir gencin pis pis sırıttığını görüyordu. Resmen arkasını dönmüş, kahveyi Su Dae'ye dökmek için harika çabalar harcamış, üstüne üstlük birde pis pis sırıtmıştı. Su Dae... Canı çok yanıyor olmalı...

Çocuk gibi ağlamaya başlamıştı. Kendini bilmez bir erkek gelip 'bilerek' ona kahve dökmüştü. Kafedeki herkes meraklı gözlerle Su Dae'ye bakıyordu. Ağlamasına ara verip '' Ya bana durup dururken kahve dökmen gerkemezdi! '' dedi ve tekrar hıçkırıklara boğuldu.

Genç adamın 'Zeki' olmadığını düşündüğü Su Dae, bilerekdöktüğünü anlamıştı. O kadar mesafeden kahvenin kasıtlı dökülmesi, bunu anlamayacak insan olmadığının göstergesiydi.

Gözlerine çapkın bir ifade takınıp Su Dae'ye yaklaştı.''Pardon hanımefendi! elimden kaydı ve üzerinize döküldü. Sizden çok özür dilerim. Ahh! o güzel elbisenizde kirlenmiş. Bir yerinize bir şey olmadı yaa!'' dedi gözlerini kocaman açıp sinsi bir zafer edasıyla. Garsona dönüp göğsünü kabarttı.
'' Lütfen peçete getirin hanımefendiye!'' dedi sesini kalınlaştırıp ciddi bir ifadeye sokarak. Bu lafıyla kabadayı, düşüncesiz erkek tipinden çıkmış, centilmen bir erkek tipine girmişti kafedeki diğer insanlar için.

Genç adam kurtulmanın verdiği rahatlıkla gerdiği göğsünü tam salıverecekti ki "Daha iyi bir yalan bulamadın mı?" cümlesi ile tekrar diken üstüne oturduğunu farketti. Üstüne yürüyen genç kıza bakma cesaretini kendinde nasıl bulmuştu, merak konusuydu gerçekten!

Eve para bırakmadığı için kocalarının başının etini yiyen ev hanımları gibi konuşmaya devam etti. Susmayacaktı, çünkü bu susulacak birşey değildi!

"Peçetenin bir çözüm olacağını mı düşündünüz? Buz istiyorum. Arkadaşım yanıyor! Şu kas kafalı yüzünden!" Bay Centilmen kızmışa benziyordu. Bütün kızların ona hasta olup eriyeceğini düşünmesi bencillikten başka birşey değildi. Bozulmuş suratı ile Seo Ra'ya döndü. '' Yaa! sen susmak nedir bilmezmisin? '' dedi yakınma dolu sesi ile. Tam bir kaç cümle daha kurup genç kızı sinir edecekti ki susmaya karar verdi. Olaylar alehine dönmüştü.

Seo Ra sinirden cırtlaklaşmış sesi ile Su Dae'ye döndü. "Birde bana dersin ki erkeklere biraz daha iyi davran, feminist olmayı bırak. Etrafım düşüncesiz odun parçalarıyla doluyken bunu nasıl yapabilirim?" Buz torbasını Su Dae'nin ellerine bırakıp tekrar nefret dolu gözlerle gence döndü. 'Odun' değilde 'Odun parçası' demesi bir nezaket göstergesimiydi bilinmez ama Seo Ra'nın sinirli olduğu kesindi!

'' Yaa! sen o yüz gıramlık beyninle kime odun diyorsun? Koca çeneli kız! '' Artık Seo Ra'nın bu centilmen genci öldürebilmesi için haklı nedenleri vardı.
Karşısında iyice dikilip gözlerini sinirlice kıstı. Bay Centilmen daha fazla rol yapmaktan sıkılmış olacak ki yukarıdan baktığı Seo Ra'yı sağ eli ile itti.

'' Aptallarla uğraşacak vaktim yok! ''

[Lee Su Dae]

Arkadaşı Seo Ra onu savunmaya başlamıştı. Ama yanlış yapıyordu! Erkeklere böyle davranmaya devam ederse annesinin evde onun turşusunu kuracağına emindi. Birden adam o büyük ve beyaz elleriyle arkadaşını itti. Ne yapıyordu bu çocuk böyle! Kadınlara biraz ince davranması gerekirdi!

Su Dae arkadaşının onu korumaya çalışırken ' salak ' adamın onu itlemesine göz yumamazdı! Ama bacağı kabarmıştı. Ayağa kalkamıyorduki. Adam cafeden çıkmaya çalışırken arkasından bağırdı '' Hey okadar kolaymı beni böyle bırakıp gitmek! Yürüyemiyorum! Beni taşıman lazım! '' dedi ve en masum halini takınarak ona canı acıyormuş gibi baktı. Yalanda sayılmazdı canı acıyordu gerçekten. Ama işin içinde ufak bir oyunculukta vardı tabi. Adam ona şaşkın gözlerle bakarken, hareket etmediğini gören Su Dae, elbisesini biraz yukarıya kaldırdı. Uzun adama yanan yeri göstermek istemişti fakat o '' kaba '' adamın bacaklarını yiyecekmiş gibi baktığına yemin edebilirdi.

[Kim Dong Sun]

Kim Dong Sun, daha fazla dayanamadı. Çok fazla uzamıştı bu olay. Sinirleride iyiden iyiye yıpranmıştı. Kızı ittikten sonra arkasına döndü ve bu yaptığından hiç mi, hiç pişmanlık duymamıştı. Çünkü o boş çene hak etmişti bunu!
Kim Dong Sun, ona bakan bakışları delerek iki masa ileride olan kapıya yaklaşmıştı ki, üzerine kahve döktüğü kızın '' Hey okadar kolaymı beni böyle bırakıp gitmek! Yürüyemiyorum! Beni taşıman lazım! '' sözüyle dona kaldı. Yüzünü kıza çevirdi. Adeta masum bir ifade takınmıştı genç kız. '' Şeytan!, Tüm kadınlar şeytan! '' dedi içinden. Bu bir şaka olmalıydı! Bir de bu kızı mı taşıyacaktı?! O narin belini bu kız için incitemezdi. Tam bu düşüncelerle boğuşurken, kızın yanan bacağını göstermek için elbisesini kaldırdığını fark etti ve gözü direk o bacaklara kaydı! '' Açık olan yere kim bakmazdı ki? Ama hayal kırıklığına uğradı. İçinden sen bunlara bacak mı diyorsun? Ben ne bacaklar gördüm. Çarpık ve bodur bacak! tercihim değildir '' diye geçiremeden edemedi. Genç kıza yaklaştı ve '' kusura bakmayın hanımefendi! işim var, şu çok bilmiş arkadaşınız taşır sizi. Hem ayrıca belimden rahatsızlığım var. Böyle ağırlıklar kaldıramıyorum '' demesiyle o müthiş gülüşünü yapması ve tekrar arkasına dönmesi bir oldu.

[Lee Su Dae]

Su Dae bu adamın ukala ve tipsiz bir öküze benzediğini inanııyordu.! Çok kabaydı çok! İçinden '' Pislik herif '' diye haykırıyordu. Ama '' Böyle ağırlıklar kaldıramıyorum '' diyince çok kırılmıştı. O kadar şişkomuydu.? Bacaklarına baktı ve '' Tam.. tam bir öküzsün! '' dedi ağlamaklı bir sesle. Zorda olsa ayağa kalkmaya ve topallayarak yürümeye çalıştı. Yürüyemediği her halukarda belliydi ama...

Tek başına, arkadaşları gelmeden gitmek istiyordu buradan. Bu gün ne olduysa hep burada olmuştu! Ve o kesinlikle bir daha buraya gelmeyi düşünmüyordu. Yüzüne sahte bir gülümse takıp dolan gözlerini saklamaya çalışarak '' Peki, iyi günler.. '' diyebildi adama ve topallamaya başladı.

[Kim Dong Sun]

Kim Dong Sun bu kafeye girdiği için lanetler yağdırıyordu kendine. '' Böyle ağırlıklar kaldıramıyorum '' dediği zaman kızın yüz ifadesi aniden değişmişti. Galiba çok bozulmuştu. '' Kızlar işte! en küçük şeylere takılırlar '' demeden edemedi. Çıkmak üzereydi ki kızın, '' Tam.. tam bir öküzsün! '' diyen ağlamaklı sesi çınladı kulağında. '' Tanrım bu nasıl bir gün! '' dedi. Hiç bu kadar hakaret yememişti kızlardan. Bir gün için bu kadar macera yeterince fazlaydı. Kızın yavaş yavaş aşağı inen kafasına takıldı gözü. Şimdi acıyordu kıza. Onu bu hale kendi getirmişti. Kız bu sefer yüzüne sahte bir gülümseme takınıp, Kim Dong Sun'a '' Peki, iyi günler.. '' deyip tek başına topallamaya başladı.
Ya kız cidden iyi numara yapıyordu ya da gerçekten acı çekiyordu. Tamam, Kim Dong Sun pek düzgün ve efendi biri olmaya bilirdi. Ama en azından yaptığı şeylerin sorumluluğunu alabilecek bir kişiliği vardı.
Topallayarak pek mesafe katedemeyen kızın önüne geçti ve '' tamam '' dedi.

[Lee Su Dae]

Su Dae ilerlemeye devam ediyordu arkasını döndüğü için bu sefer ağladığını saklamıyordu. Ama ani bir hareketle önünde birinin ona '' tamam '' dediğini duymuştu. Yüzünü kaldırdığında bu kişinin o ukala çocuğun olduğunu gördü ve anlamamış gözlerle baktı suratına 2 dk boyunca. Gülümsemeye çalışarak '' Ah teşekkür ederim, gerek yok. '' deyip pek mesafe katedemediği yoluna geri döndü. Giderken cafenin içine göz gezdirdi. Herkez onlara bakıyordu. '' Tanrım ne kadar utanç verici! '' dedi sessizce ve topallamaya devam etti. Bu çocuktan nefret etmişti!

Bir daha karşılaşmak istemiyordu ve birden bu çocuğun zavallı sevgilisine acımaya başlamıştı.. '' O kız çoook şansız.. ''

[Kim Dong Sun]

Kız ifadesiz bir şekilde 2 dakikka boyunca Kim Dong Sun'a baktı ve '' Ah teşekkür ederim, gerek yok. '' dedi yüzüne yapıştırdığı o sahte ifadeyle. Kafede ki herkesin gözü onların üzerindeydi. '' Utanç verici! '' dedi Kim Dong Sun üzerindeki montunu çekiştirerek. Şu an aslında '' tamam sen bilirsin! '' deyip oradan çıkabilirdi. Ama bu kadar da acımasız bir insan değildi. Kızın kendisinden nefret ettiğine yemin edebilirdi. Gözleri ve bakışları herşeyi açıklıyordu zaten.
Kıza baktı, yine ağır ağır ilerlemeye çalışıyordu. Yüzünden çok acı çektiği belliydi. Bu şekilde bir yere gidemezdi. Bunu kızda biliyordu. Ama inadından arkadaşlarından da yardım almamıştı.
'' Ahh! şu kadınlar!, ne istediklerini ne düşündüklerini anlamak zor! '' dedi. Koşarak kızı cuval gibi kucağına aldı.
Genç kıza haksızlık yapmıştı. Düşündüğü kadar ağır değildi.

[Lee Su Dae]

İlerlemeye devam ederken o çocuğun gelip onu kucağına aldığını gördü. '' Napıyorsun sen!! '' demek için neler vermezdi ama utanmıştı ve kızarmıştı. '' Şey.. gerek yok demiştim lütfen indirin. '' dedi ve çuval vaziyetinden kurtulmaya çalıştı. Ama o çocuk onu öyle bir kavramıştıki.. İşte o an o çocuğun kaslarını farketti ve belli etmeden hayranlıkla bakakaldı. Çocuğun ona acıdığını düşünerek yardım ettiğini biliyordu ve buna asla müsade edemezdi! Bırakması için o kadar yalvarsada çocuk onu dinlemiyordu! Yine rezil olmuştu! Bir yandan kısa pembe elbisesini açılmaması için çekiştirirken bir yandanda çocuğun kulağına '' Rezil olduk. '' dedi ve yanakları kızardı. Çocuk ilk defa gülümsemişti. Sonra '' Bu çocuk sevgilisine iyi davranıyorsa işte ozaman çok şanslı bir kız! '' dedi ve gülümsedi. Arkadaşlarının şaşkın bakışlarını aldırmadan çuval vaziyetindeki cafeden çıkışlarını izleyenleri görebiliyordu.

[Kim Dong Sun]

Kızın yavaş yavaş domates gibi kızardığını fark etti. '' Şey.. gerek yok demiştim lütfen indirin. '' dedi, utandığı her halinden belliydi. Kim Dong Sun onu hiç duymamış gibi daha çok kavradı. Şimdi kız hayranlıkla ona bakıyor bir yandan da elbisesinin eteklerini çekiştiriyordu.
Kim Dong Sun'un kulağına '' rezil olduk '' derken kulaklarına kadar kızarmıştı genç kız.
Kim Dong Sun ise kulağına gelen o narin fısıldama ile gülüvermişti birden. Bu çok hoş bir duyguydu. Adeta vücudu karıncalanmıştı. Hayal aleminden silkindi ve kendine geldi. Şu an tam bir aptal gibi gözüktüğüne yemin edebilirdi. Hemen yüz ifadesini değiştirdi. Gayet ciddi bir edayla, sanki işveren patronmuş gibi '' seni hastaneye götüreceğim. Sonra düşersin artık yakamdan. '' dedi.
Bu kıza neden böyle davrandığını bilmiyordu. Ama onun hassas yönlerini fark etmesini istemiyordu.

[Kim Mi Young]

Seo Ra'nın Su Dae'yi korumaya çalıştığı belliydi. Muhtemelen Su Dae'nin bacakları yanmıştı ve kafeden çıkmak için uğraşan Bay Centilmene seslendi. '' Hey okadar kolaymı beni böyle bırakıp gitmek! Yürüyemiyorum! Beni taşıman lazım! '' dedi bacaklarının acısı ile yankılanan sesi ile. Su Dae'nin bacakları kesinlikle acıyordu ama oyunculuk yeteneği ile bunu biraz abartabilirdi. Yanan kısmı göstermek elbiseyi hafifçe kaldırdı, odun parçası adam elbise yerine bacaklarına bakıyordu!

'' kusura bakmayın hanımefendi! işim var, şu çok bilmiş arkadaşınız taşır sizi. Hem ayrıca belimden rahatsızlığım var. Böyle ağırlıklar kaldıramıyorum '' diyip pis pis sırıtıp arkasını geri döndü. Su Dae gibi bir kıza bu haksızlıktı!

Su Dae dolmuş gözlerle bacaklarına bakıp '' Tam.. tam bir öküzsün! '' dedi titrek sesiyle. Acıyan bacaklarında az da olsa güç bulup yürümeye çalıştı. Topal bir ördekten farkı yoktu...

Ağlamaklı yüzünü gizlemek için '' Peki, iyi günler.. '' diyip gözyaşlarını içine akıttı. Bu kazma herifin yanında ağlamak istemiyordu.

Su Dae topallayarak geride bıraktığı adama içinden lanetler okuyordu. Bu kadar da yüzsüz olunmazdı ki!

Arkasını döndüğü için içine attığı ağlamasını dışar vurdu, rahatlamak istiyordu. Birden çok yakından gelen bir ses duydu "Tamam." Bay Centilmen karşısında duruyordu.

'' Ah teşekkür ederim, gerek yok. '' dedi nazik olmaya çalışarak. Gidemediği yolu tekrar döndü. Kafedeki herkes bu garip insanlara bakıyordu. '' Tanrım ne kadar utanç verici! '' dedi sessiz ve çekingen bir tavırla.

Genç adamın onu orada öylece bırakmadığı için şanslıydı Su Dae. '' Ahh! şu kadınlar!, ne istediklerini ne düşündüklerini anlamak zor! '' Hızlı adımlarla yanına gelip bir hamlede kollarına alıverdi Su Dae'yi. Su Dae'ye haksızlık etmişti, bir kağıttan bile hafif olabilirdi!

'' Şey.. gerek yok demiştim lütfen indirin. '' Debelenip kurtulmaya çalıştı Su Dae.

Çocuk onu kaslı kolları ile sarmış ve bırakmıyordu. Yaptığı rezilliğin bedelini ödemek zorundaydı.

'' Rezil olduk. '' diye genç adamın kulağına fısıldadı Su Dae. Bir yandan da açılmasın diye dua ettiği pembe elbisesini çekiştiriyordu. Bu gün herşey mi ters gider?

Kafedeki herkes şaşkınlıkla onlara bakıyordu. Bir yandan birbirlerinin kollarını dürtüp sessizce dedikodu yapıyorlardı.

Su Dae'yi taşıyan çocuk tebessüm ederek '' Bu çocuk sevgilisine iyi davranıyorsa işte ozaman çok şanslı bir kız! '' dedi.

'' seni hastaneye götüreceğim. Sonra düşersin artık yakamdan. '' dedi ciddi bir tavır takınarak. Sert ve karizmatik yüzünün altındaki hassas insanın keşfedilmesini istemiyordu.